Test Drive Mitsubishi Space Star 2002 - 2006 Minivan

Srebrna Gwiazda

Japonia to kraj nie tylko wschodzącego słońca. Od czasu do czasu narodziło się coś nowego, a nawet rewolucyjnego, do którego reszta świata często nie jest gotowa. I dopiero po pewnym czasie, budząc się, zaczyna nadrabiać zaległości.

Fala uniwersalnej mini-wanizacji dopiero niedawno dotarła do Europy (Peugeot 307, Citroen C3 ...). I nie mówimy o mini -należnym jako takim, ale o hatchbackach z podniesionym dachem -SAT -Calling tych japońskich samochodów, lub naszym zdaniem o uniwersałach o zwiększonej zdolności. Zajmują miejsce między hatchbackami (wagony stacji) i bardzo mini-przedszkole i różnią się od tych ostatnich z bardziej pasażerami. W tym celu nazywane są także półtora wraca. I, jak zwykle, wschód słońca takich samochodów w Japonii zaczął się znacznie wcześniej niż gdziekolwiek - pod koniec lat 80.

Mitsubishi jest w tym przypadku uważany za pioniera. Jej najsłynniejszy i sprzedawany w Europie, The Space Runner Model (7 -SEATER Version - Space Wagon) zobaczył światło w 1991 roku. W 1998 roku Geneva wykazała nową gwiazdę spacji (jest nieco większa niż Space Runner, a kosmiczny wagon jest teraz niezależnym modelem). Został zbudowany na platformie Mitsubishi Carisma z skróconą bazą, która została wydana od trzech lat. Podobnie jak Carisma, Space Star jest absolutnie europejskim samochodem, jego produkcja powstała w Holandii w fabryce Nedcar. Teraz firma jest w pełni własnością Mitsubishi Motor Co. - Po tym, jak kupiła 50% jego akcji od swojego partnera - Volvo w 2000 roku. Tymczasem 37,4% akcji Mitsubishi należy do Daimlerchryslera, a zatem zmiana czerwonych rubinów na modele firmy na kryształy ze stali srebrnej, wygląda dość logicznie ...

Prezentacja zaktualizowanej wersji Space Star odbyła się wczesnym latem tego roku w Holandii, w rzeczywistości w ich ojczyźnie. Jeśli mówimy o wyglądie, główne zmiany wpłynęły na przód - nowa optyka, zderzak, kaptur. Coś, co przypomina Fiat Stilo. Za nowymi, być może tylko światła. Listwy i drzwi drzwi nie malują teraz w kolorze ciała - są czarne. Nie można nazwać projektu do wybitnego i oryginalnego, ale ogólnie wszystko jest dość nowoczesne, przez kilka lat powinno to wystarczyć.

Aktualizując wnętrze, wykazywały również skromność. Materiały, kolory są wybierane, aby salon wyglądał bardziej solidny, droższy. Nowa kierownica (średnica jest zmniejszona z 386 do 370 mm) jest piękna i wygodna. On, tak jak poprzednio, jest przytłoczony poza powietrzem i jest regulowany jedynie kątem skłonności. Siedzenia są całkowicie mechaniczne - możesz ustawić wysokość poduszki i kąt nachylenia pleców. Zakres korekty podłużnej jest imponujący - nawet najdłuższe będą zadowolone ...

Nie ma żadnych komentarzy na temat lokalizacji i wykonania organów zarządzających. Konsola centralna nieco się zmieniła - teraz nagłówek systemu stereo jest ukryty pod pokrywką, a także dodatkową szufladę pod trzema obrotowymi uchwytami odpowiedzialnymi za działanie klimatyzatora. Ten ostatni wchodzi teraz do standardowego sprzętu. Kontrola klimatu nie jest jeszcze dostarczona. Okna wszystkich drzwi są elektryczne, niezależnie od konfiguracji.

Trzy tylne zagłówki wskazują na pięciomieściowy samochód - można to zrealizować, ale zostaną ciasne. Razem jest lepsze, a podłokietnik z uchwytami pucharu będzie musiał być przy okazji. Ponadto, pomimo faktu, że zagłówki są teraz nieszczelne, środkowy krosnie w lusterku tylnym, pogarszając widoczność. Nad głową znajduje się mnóstwo nóg, nawet jeśli zdecydujesz się zwiększyć objętość bagażnika (z 370 do 450 litrów) i przesunięcie tylnego rzędu do przodu (150 mm).

Znacznie bardziej nowy pod względem technicznym. Do silnika o pojemności 1,3 litra dodano 1,6 litra benzyny o pojemności 98 KM. (w zeszłym roku) i 1,9-litrowy olej napędowy o mocy 115 koni mechanicznych. Ale 1,8-litrowy GDI o mocy 125 koni mechanicznych z bezpośrednim wtryskiem paliwa na Gwiazdzie Kosmicznym postanowiła nie umieścić go jeszcze-na początku nie rozumieli tego w Europie. W zamian zaproponowano silnik o tej samej objętości o pojemności 112 KM, ale z tradycyjnym systemem wtrysku MPI (wtrysk wielopunktowy). Dwa silniki benzynowe o objętości 1,6 i 1,8 litra oprócz mechaniki są agregowane za pomocą nowej czteroosobowej maszyny automatycznej w trybie ręcznym.

Pierwsza gwiazda kosmiczna, którą dostałem z olejem napędowym i mechaniką i wyróżniała się niesamowitą elastycznością i tolerancją na błędy przy wyborze transmisji. Co początkowo bardzo pomogło - pudełko zapewnia wyraźne krótkie przełączanie, ale transmisje znajdują się blisko, a często nie miałem nawyku zamiast pierwszego w trzecim. Jednak olej napędowy, bez nutki zatrzymania, przyspieszył samochód z miejsca nawet pod górę, a jednocześnie chętnie obrócił do 4500 obr./min. Niestety, wersja Diesla nie będzie dostarczana do Rosji, przynajmniej na razie. Współczesne silniki Diesla są bardzo wymagające jakości paliwa i usług, a w naszym kraju pozostawia wiele do życzenia.

1,8-litrowy silnik benzynowy jest nieco gorszy od silnika Diesla w elastyczności, a nawet w dynamice, chociaż wiruje z łatwością do 6000 obr./min. Wpływa to na brak momentu na dole - 157 nm przy 4000 obr / min. Przeciwko 265 nm przy 1800-2500 vol./min.

Silnik o pojemności 1,6 litra jest dość godny radzenia sobie ze swoimi obowiązkami, pozwala dopasować się do strumienia miasta bez większych trudności i nie pasować się na lewej linii podmiejskiej autostrady, z pewnością utrzymując prędkość 150-170 km/h. Jednak w kabinie jest głośno.

Wszystkie trzy silniki dobrze współistnieją z karabinem maszynowym, nawet dziecko o objętości 1,6 litra. Przełączanie terminowe i gładkie, praktycznie bez zamrażania z maksymalną prędkością. Tryb ręczny jest przydatny do wyprzedzania autostrady, zwłaszcza biorąc pod uwagę niewielką objętość proponowanych silników. Silnik jest nieskuteczny, szczególnie w wersji benzyny. Ogólnie rzecz biorąc, karabin maszynowy jest rzeczą przydatną w mieście, szczególnie w takich jak Amsterdam, w którym odbyła się prezentacja - na wyciągach i stromych ulicach są pełne światła, a strome małe ulice pełne rowerzystów.

Zarządzanie jest jednocześnie bezpieczne i wygodne. Bezpośredni ruch jest pewny, prawie do maksymalnych prędkości. Kierownica jest podnoszona i Elready. Istnieje niewielka niewystarczająca obrót, łatwo dostosowany do zrzutu gazu i kierownicy. Rolki są zbyt duże, ale całkiem akceptowalne dla takiej maszyny. Jest to więcej niż zrekompensowane przez doskonałą gładkość - zawieszenie cicho połknie wszystkie małe nieprawidłowości. Lekkie wysokie rozpoczyna się, gdy prędkość przekracza 150 km/h.

Samochody o zezwoleniu 15 mm zostaną dostarczone do Rosji. Niedobór został również wyeliminowany - kurs zbierania został zwiększony, wcześniej był niewystarczający ze względu na rozszerzony kurs kompresji, co spowodowało nieprzyjemne ciosy podczas zawieszenia w czasie przerwy.

Hamulce na wysokości - skutecznie działają, wysiłek na pedały jest wystarczający. Izolacja hałasu na ogół nie jest zła, ale po tym, jak setki zaczną gwizdać wycieraczki, wówczas silnik jest zabierany do solo, podczas gdy, co dziwne, olej napędowy wydawał się najcichszym z pierwszej trójki.

Ogólnie rzecz biorąc, wrażenie Space Star jest dobre. Wszystko w tym jest tak, jak powinno - w ogóle nie ma na co narzekać. Dobry samochód rodzinny nie jest już hatchbackiem, ale jeszcze nie mini -van. Marketerzy logicznie przypisują to klasie golfowej (segment C), ale nie w Rosji, gdzie Space Star będzie konkurować z samochodami takimi jak Scenic Renault lub Citroen Xsara Picasso ...

Sprzedaż Star Space w Rosji rozpoczęła się pod koniec czerwca - dotyczy to wersji 1,6 -litrowej (od 15,900 USD). 1,8 litra (od 17,990 USD) pojawi się w październiku. A opcje 1,3 litra i oleju napędowego wcale nie będą dostarczane do naszego kraju. Warto zauważyć, że za pośrednictwem oficjalnych kanałów w 2002 r. Ma on sprzedać ponad 500 gwiazdy kosmicznej (przeciwko 166 w przeszłości). Wszystkie warunki wstępne są dostępne.

Tekst: Sergey Yakubov
 

Źródło: Magazyn Motor [nr 2/2002]