Test Drive Mazda MX-5 (Miata) 1998-2005 kabriolet

Ruch letni

Lato to nie tylko wakacje, ale także wycieczki bez dachu nad głową. Otwarty samochód jest nie tylko środkiem transportu, ale sposobem na samokontrowanie, styl życia, który nie jest dla wszystkich. A tutaj chodzi nie tylko w pieniądzach. W końcu jest to odrzucenie wygodnego i przestronnego salonu i dużego bagażnika. Zmień praktyczność diety, którą można wykazać tylko dwa do trzech miesięcy w roku?

Samochód, który zostanie omówiony, pomimo czcigodnego wieku modelu, jest mało znany w Rosji, chociaż dotyczy to prawie wszystkich jego kolegów z klasy. Nie ma tak słynnego nazwiska, jak BMW Z3 lub Lotus Elise, ale nie mniej znana nazwa to Mazda MX -5, która odegrała znaczącą rolę we współczesnym ożywieniu klasy krewnych.

Kilka lat temu MX-Fifth odwiedził test magazynu (Motor #5-6, 1999). Był to model z 1997 roku, ostatni z rosnącymi reflektorami, prawie taki samochód został po raz pierwszy pokazany w Chicago w 1989 roku. MX-5 był głównie skierowany do Ameryki i zaoferował ją pod nazwą Miata. Po zebraniu wszystkich możliwych najlepszych tytułów w pierwszym roku sprzedaży, Mazda MX-5 została uznana za najpopularniejszą klasę ostatniej dekady i nadal jest taka.

Według jej ideologii MX-5 odnosi się do klasycznych krewnych, których ojczyzna zasłużyła przez Anglię. Według pogłosek, poczęty - grupa firm samochodowych próbowała, w tym Lotus. Ale Brytyjczycy nie wyciągnęli tego projektu, a Mazda kupiła bardzo surowy prototyp. Rezultatem był świetny model, który ucieleśnia ideę maszyn sportowych i zaawansowanych technologii. Tak powiem, angielski duch lat 50. w japońskim ciele lat 90.

Projekt jest w najlepszych tradycjach. Ciało jest podwójne, z miękkim składanym topem, aby zmniejszyć wagę niektóre elementy (kaptur, pokrywka, szklana rama i niektóre segmenty mocy) wykonane są z aluminium. Silnik z przodu, prawie w bazie danych. W rezultacie idealne ważenie wzdłuż osi, 50/50. Aby go nie naruszać, MX-5 nadal nie stawia silniejszego (i oznacza silniejszy) niż silnik o mocy 1,8 litra. Jak zwykle napęd znajduje się na tylnych kołach przez mechaniczną skrzynię biegów. Zawieszenie jest niezależne, z przodu i z tyłu na podwójnych dźwigniach poprzecznych.

Proporcje MX-5 przypominają Lotus Elan z lat 50.. Od poprzedniego testu samochód został dwukrotnie zaktualizowany. Do naszej dyspozycji - ostatni model, którego sprzedaż dopiero się rozpoczęła. Nie było śladu dziewiczego MX-5: wszystkie detale ciała zewnętrznego i urządzenia do oświetlenia-inne, podnoszące reflektory są zastępowane fabrykami bloków. Ale plastik i proporcje pozostały niezmienione - lekki i żywy samochód. Z poprzedniego modelu obecny ponownie charakteryzuje się wyposażeniem oświetleniowym, bardziej agresywnym przednim zderzakiem z wbudowanymi okrągłymi światłami przeciwmgielnymi i nowymi 16-calowymi tarczami. A nowy MX-5 jest podobny do Jaguar XK-8, szczególnie z przodu-te same oczy, usta (dokładniej usta) i garb na masce. Projekt został oczywiście opracowany pod oczyszczonym dachem, ale podnosząc się, wcale nie zniekształca wyglądu samochodu.

Pogoda jest doskonała, więc od razu pozbywamy się namiotu i, należy szybko zauważyć - konieczne jest odblokowanie kilku zamków i oddanie dachu, co jest możliwe i jedna osoba. Ale nadal próbowali usiąść pod dachem. Oczekiwanym rezultatem jest brak miejsca wysokości i bardzo ograniczona widoczność po bokach iz powrotem. Oprócz miękkiego blatu można zamówić twardy, również zdejmowany, z podgrzewanym tylnym oknem (ogrzewane jest również plastikowe okno namiotowe). Bez dachu zupełnie inna materia jest zarówno lekka, jak i łatwo oddycha. A salon można lepiej wziąć pod uwagę. Podobnie jak ciało, jest ono całkowicie przeprojektowane. Z wnętrza próbki z 1989 r. Pozostały deflektory systemu wentylacyjnego i tarczy instrumentów (pojawiły się elektroniczne przebiek i aluminiowe felgi urządzeń). Lokalizacja samych urządzeń nie zmieniła się: poziom paliwa, tachometr (z czerwoną strefą od 7000 obr / min), ciśnienie oleju, prędkościomierz i temperatura silnika.

Salon jako całość wywarł dobre wrażenie, chociaż nie świeci z sortami designerskimi i bogactwem materiałów. Przeprowadził lądowanie i ergonomię.

Nogi są przedłużone, tylne jest prawie pionowe, kierownica Nardi ma optymalną średnicę i przekrój na pożądanej wysokości (nie ma regulacji), mała dźwignia skrzyni biegów jest pod ręką, pedały na pożądanej wysokości. Dźwignia hamulca ręcznego znajduje się tak, aby jeśli nie zostanie zwolnione, włączenie programów będzie niewygodne. Ponadto lokalizację ręcznego hamulca powinna być lubiana przez tych, którzy lubią go używać w zarządzaniu.

Nowe skórzane fotele z rozwiniętym wsparciem bocznym i zintegrowanym zagłówkiem mają tylko dwie regulacje - wzdłuż długości i kąt z tyłu tyłu. I muszę powiedzieć, że lepiej jest zmieścić się w wnętrzu niż stare. Ogólnie rzecz biorąc, salon jest zatłoczony - siedzisz tak, jakbyś w kokpicie, ale z bardzo stromymi manewrami, kiedy wsparcie boczne siedzeń nie mogą sobie poradzić, jeźdźcy bezpiecznie naprawiają ściśle położoną tapicerkę drzwi z jednej strony i wysokie Tunel transmisyjny z drugiej. Niska szklana rama nieco zakłóca widok widoku. Przełączniki systemu wentylacji wydawały się zbyt małe.

Objętość bagażnika była więcej niż oczekiwano. Pod maską rozciąganie stojaków amortyzujących - element wprowadzony w 1994 roku jednocześnie z pojawieniem się silnika 1,8 -litrowego (jest również 1,6 litra).

Silnik na biegu jałowym dudniąc całkiem głośno, ale dudnienie jest przyjemne. Aby pewnie się wyprowadzić, zakręty muszą zostać podniesione do znaku 2500-3000. W każdym razie silnik je uwielbia - nie powinieneś spaść poniżej wskazanego, aby utrzymać aktywne tempo ruchu.

W regionie 4000-4500 vol./min. - zauważalny odbiór. Praca pudełka jest nienaganna - krótkie ruchy, czyste, jednoznaczne i jednocześnie przełączanie światła. Wrażenia podczas przyspieszenia nie pasują do zadeklarowanych ośmiu sekund - winy są szum silnika i wiatrów, a także wydech. Po 120-130 km/h położy się od tego uszy - wydaje się, że prędkość przekroczyła 200. Deflektor za oparciami siedzeń oszczędza się przed skręcaniem w kabinie.

Kierownica jest ostra i zrozumiała, z wyraźnym zero reakcje są szybkie. W związku z tym minus - podczas parkowania nie można skręcić kierownicy jedną ręką, a obie kończyny górne w obudowie są w ruchu.

Zawieszenie kierownicy jest sztywne w sporcie, sumiennie powtarza profil drogi, a samochód trzęsie się dość nieregularnościami. Nie pachnie tutaj komfortem - jest poświęcony kontrolowaniu. Stabilność jest niesamowita. Z kolei MX-5 zachowuje się jak napęd na tylne koła z całkowitą ilością krwi, poślizg można łatwo regulować przez kierownicę i gaz. Rozkosz.

Podobały mi się hamulce zarówno w efekcie, jak i w wydajności. Darmowy ruch wolnego pedału jest zbyt duży, na początku powoduje niedogodności, ale szybko się dostosowujesz. ABS interweniuje w czasie i poprawnie, bez irytujących nieprzyjemnych pukania i wibracji pedałów niepotrzebnie.

Tak, otwarty samochód daje całkowicie specjalne odczucia - łącząc najlepsze z samochodu i motocykla. A wycieczki wzdłuż morza zostaną oderwane z dachu od każdego. Być może jest to utrata komfortu i praktyczności.

Tekst: Sergey Yakubov
 

Źródło: Magazyn Motor [nr 7/2001]