Honda Jazz (Fit) Test Drive od 2008 roku Hatchback

Cały ten jazz

Cała ta praca. Cały ten blask. Cały ten ból. Cała ta miłość. Cały ten szalony rytm. Cały ten jazz
To hasło do legendarnego filmu Boba Fossa z 1979 roku, moim zdaniem, jest dość odpowiednie dla najmniejszego modelu Hondy.
 
W pewnym stopniu Honda Jazz jest winien konkurentom z Toyoty. W 1999 r. Mieli Yaris, podczas gdy kompaktowy model logo Hondy do tego czasu był moralnie i technicznie przestarzały. W 1999 roku rozpoczął się rozwój jazzu. Mówiąc dokładniej, dopasowanie jest tak małe w Japonii. Powstały hatchback, czyli Compact, gdy wszedł na rynek japoński w 2001 roku i przybył do Europy w następujący sposób. Jazz zyskał ogromną popularność wśród klientów, na początku zapotrzebowanie na to było po prostu ekscytujące. I do dziś pozostaje dość stabilny, a liczba 2 milionów egzemplarzy sprzedanych wymownie o tym mówi.
 
Co powoduje taką miłość (miłość) dla małego błędu klasy? Jaki jest jej urok? Być może odpowiedź leży w ideologii jazzu. Ten samochód jest zbudowany wokół salonu i jego mieszkańców. Rozumiesz to natychmiast, gdy tylko wejdziesz do środka. Przy takich wymiarach zewnętrznych inżynierom Honda udało się uczynić niemożliwym salonem bardzo przestronnym i przestronnym. Ciągle czuje, że siedzisz w samochodzie na zajęcia, a nawet dwa wyższe. Sadzenie jest oczywiście nieco bardziej pionowe niż w zwykłych samochodach, ale prawie nie czujesz tego z powodu wysokiego dachu. Ale czterech dorosłych jest umieszczanych bez problemów.
 
Podłoga pod stopami tylnych pasażerów jest płaska i opuszczana jak najwięcej, ponieważ zbiornik gazu znajduje się pod przednimi siedzeniami. Możesz także ścisnąć piąty, jeśli nie jest zbyt duży, w końcu szerokość samochodu wynosi zaledwie 1675 mm. Jednocześnie ma bardzo tolerowany bagażnik, aby umieścić zakupy w supermarkecie. A ze złożonymi tylnymi siedzeniami staje się po prostu ogromne, możesz tam prowadzić kilka rowerów górskich!
  
Uwielbiają Jazz za jego niekorzystne wyrażenie i oryginalny wygląd. Oczywiście nie możesz nazwać go przystojnym mężczyzną, ale wygląda bardzo dobrze nawet na tle młodszych rywali. Istnieją różne przyjemne i oryginalne małe rzeczy, które przyciągają klientów, takich jak wszystko, co świeci (brokat), srok. Wiele osób spodoba się tych eleganckich repeaterów wskaźników rotacji w lustrzanych obudowach, trzy studnie deski rozdzielczej, zabawne klawisze klimatyczne do sterowania i radio, składane poduszki tylnych siedzeń. A dla tych, którzy wolą bardziej asertywny i dynamiczny jazz, Honda oferuje wersję sportu z tylnymi oknami, opalonymi szklankami, piękną stalą trzyosobową, osłoną skóry, innych zderzaków i spódnicy wzdłuż progów. To był taki samochód, że poszliśmy na test.
 
Ale jeśli zdecydujesz się wybrać pakiet sportowy, nie zapominaj, że przezwyciężając moskiewskie bloki śniegu lub próbując się wspinać na krawężnik, możesz zmusić dziecko do bolesnego ryzyka zarysowania szczegółów jego sportowego stroju.
 
Ale każdy samochód jest tworzony przede wszystkim w celu jego prowadzenia. Oczywiste jest, że jazz nie jest przeznaczony na marsz na duże odległości, a nie klasę. Jego element szalony rytm. Tutaj jest jak ryba w wodzie. Motor I-DSI (podwójne i sekwencyjne zapłon) niewielka objętość 1,3 litra i pojemność 83 KM. Tworzy całkowicie skoordynowaną parę wraz z wariatorem.
 
Nie patrz na dane przyspieszenia do COET, nie odzwierciedlają one zwinności i bólu samochodu w rzeczywistych odczuciach. Podczas testu istniało wrażenie, że jazz jest w stanie wspiąć się na dowolną dziurę i parkowanie w dowolnym miejscu. Czego jeszcze potrzebuje mieszkańcy kamiennej dżungli? Wariator CVT oferuje wybór kilku trybów pracy, od zwykłego przejazdu po sport, w których reakcje gazowe stają się ostrzejsze, a hamowanie przez silnik jest namacalne, a nawet niskie od zdalnego analogu z zmniejszonego rzędu transmisji, Co implikuje dziecko, aby wspinać się na poważne podjawy lub wydostać się ze śniegu na podwórkach.
 
Klikając przycisk Trybu 7 prędkości na prawej igły na drutach kierownicy, możesz zmusić wariator do pracy w trybie, który imituje punkt kontrolny 7 -krotek i przełączać się za pomocą płatków kierownicy. Tak jak dorośli! Ale czy mały samochód potrzebuje wszystkich tych dzwonków i gwizdków? Moja opinia nie jest szczególna. Praktycznie nie ma zmian w pracy transmisji w różnych trybach, samochód jest tym samym zszywką w dowolnej pozycji selektora wariatora. Ale ludzie lubią wszystkie te nierówności marketingowe, więc dlaczego nie?
 
Na autostradzie samochód nie pozostawia takiego sprzyjającego wrażenia niż na ulicach miasta. Wysoki wzrost wpływa na złą aerodynamikę (przy prędkościach po 120 km/h wydaje się, że flagi rozwijają się po bokach) i dużo żeglarstwa. Niemniej jednak zawieszenie było zadowolone, co zaskakujące nawet nie zauważając poważnych nieprawidłowości i fal asfaltu. Jazz i w rogach jest doskonały na łuku, prawie bez bułek. Ale wszystko psuje wyjątkowo niską wrażliwość sterowania. To, co wykonuje kierownica od zatrzymania do zatrzymań aż do 3,5 zakrętów, zostało zauważone w mieście, a na bezpośrednich autostradach autostrady w pobliżu Moskwy i przedłużających się zakrętach wykazało również całkowity brak informacji na temat informacji o kierownica. Wada ofensywna, szczególnie na tle ogólnego opanowania samochodu.
 
Ale to nie uniemożliwiło mi szczotkowania jazzu przez ponad tysiąc kilometrów. Przyjemny, zrozumiały samochód, który nie przeraża początkujących kierowców, wśród których zdecydowana większość składa się, oczywiście przedstawiciele pięknej połowy ludzkości. Pozostaje nadzieję, że cały ten jazz pozostanie w następnej generacji modelu, który został już zaprezentowany zeszłej jesieni w salonie samochodowym w Tokio. Po tym, jak zaktualizowany jazz dotrze do naszego kraju, na pewno sprawdzimy, czy tak jest.
 
Dmitriry Krotov

 
 

Źródło: Magazyn Motor [kwiecień 2008]