Hyundai Tucson 2004 Test Drive - 2009 SUV

Cuda podporządkowania

Po tym, jak Hyundai Motor Company uzyskała kontrolę nad Kia Motors w październiku 1998 r., Kierownictwo nowo wykształconej grupy kierowało do maksymalnego zjednoczenia modeli rzędów obu marek.


Taka polityka gwarantuje gwałtowny spadek wydatków, który, biorąc pod uwagę długi Kia w wysokości dziewięciu miliardów dolarów, nabyła kluczowe znaczenie. Pierwszym doświadczeniem w nowej strategii był Sedan Magentis/Optima, stworzony na podstawie Hyundai Sonata IV, a dziś w systemie pozostają tylko starzy ludzie Carens (1999) i Carnival (1997). Ponadto Spectra, której produkcja została przeniesiona na rosyjski Izhmash w zeszłym roku.

 

Ta miska nie przeszła tego i sportowego. Oczywiście wielu chciałoby zobaczyć ten sam pełnoprawny SUV w ramce struktury ramy w samochodzie drugiej generacji z pobliską skrzynią biegów, ale program Hyundai nie zapewnił takiej maszyny. Dostarczono raczej, ale w wyższej klasie jest to terakan, który w przyszłym pokoleniu będzie zjednoczony z następcą Kia Sorento. Tak więc Sportage II był po prostu skazany na powielenie kompaktowego SUV Hyundai Tucson. Co w rzeczywistości się wydarzyło.
 
Główne pytanie dotyczy zasad podporządkowania między markami Hyundai i Kia. Tutaj, w przypadku Volkswagen, wszystko jest jasne: istnieje ogólne obywatelstwo Skody, Volkswagena, Bentley i Bugatti, jest siedziba sportowa, Audi, Lamborghini.
 
W General Motors Corporation struktura jest jeszcze bardziej przejrzysta: Demokratyczny Chevrolet, Sports Pontias, Suicide Buick, Sports i Luksus Cadillac Plus Saab w roli prestiżowego importu. A w jaki sposób powiązane koreańskie marki są ustawiane w stosunku do siebie? Pamiętam, że początkowa umowa była taka: Hyundai produkuje maszyny o miękkim charakterze i bogatym wyposażeniu, samochody Kia są prostsze i więcej poerów. I tańsze niż pięć do siedmiu procent. Cóż, sprawdzimy teorię praktyki. A w roli eksperymentalnej, Hyundai Tucson i Kia Sportage w najwyższych poziomach wykończenia, z tymi samymi silnikami i skrzynkami biegów.

 

Pierwsze spojrzenie na natychmiast myli wszystkie karty. Tucson Forpysh, chroniony w kręgu nieporozalonej plastikowej zbroi, jest postrzegany jako wersja działająca. To wiele uroczystości pozostawianie miejskiego asfaltu i odważyć się przygodę w stylu Off-Rock bez ryzyka uszkodzenia ciała. Nawiasem mówiąc, sprawdziliśmy cechy terenowe tej pary w towarzystwie Tussana. W trybie automatycznym przekładnia momentu obrotowego na żądanie z Borg-Warner przenosi 99% momentu obrotowego do przedniej osi, a samochód jest odpowiedni tylko do podróży po śliskiej drodze lub ciasno zwinięty podkład. Tylna oś jest podłączona podczas poślizgnięcia się przednie koła przy użyciu sprzężenia elektromagnetycznego, a moment połączenia nie zawsze jest przewidywalny, a nawet towarzyszy mu namacalny impuls.

 

Nie wpływa to jednak na niezawodność zarządzania, ponieważ nawet gdy sprzężenie jest wywoływane podczas obracania Tucson, wyraźnie utrzymuje trajektorię. Samochód nie powinien zaoszczędzić przed poważną nieprzestrzeganiem. W tym przypadku ma dwa magiczne przyciski: pierwszy przymusowo blokuje sprzężenie międzykostkowe, przekształcając transmisję w tryb stałego napędu na całe koła, drugi odłącza system anty -wiążący TCS. Nic nadprzyrodzonego, ale w większości sytuacji jest wystarczająco dużo takich funduszy.

 

Nurkowie sportowe na każdy możliwy sposób wycofują się ze skromnego Tussana. Piękny kolor oliwek, wyskakujące łuki na kółkach, lakierowane bumery. Co to jest las, sam czas jest w teatrze! A jeśli jesteś nie tylko estetem, ale także pikantnym kochankiem, otwórz drzwi i zajrzyj do środka. Zaszokować! Skóra cienia zachodzącego słońca, chłodne srebrne wkładki, zielne podświetlenie to jakiś raj, a nie utylitarne wnętrze! Ciepłe, emocjonalne, wesołe! W każdym kabriolecie nie znajdziesz takiego piękna. I Tucson? Szczerze mówiąc, teraz patrzenie na jego tępy szary krajobraz jest chory. Nawet skórzane wykończenie nie jest szczęśliwe. I to pomimo faktu, że z punktu widzenia projektowania salony samochodów są prawie takie same, różnica jest dosłownie w małych rzeczach.

 

Zarówno Sportage, jak i Tucson są bardzo wygodne i praktyczne. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko jest w porządku z ergonomią, chociaż wysokie sterowniki będą musiały się pocić w poszukiwaniu optymalnej konfiguracji kierownicy. Tylne siedzenia są całkiem wygodne, mimo że znajdują się nad przodem. W złożonym stanie tworzą absolutnie płaską podłogę, a jeśli to konieczne, transportując długie obiekty, możesz rzucić z tyłu przedniego prawego krzesła. Połączenia tylnych amortyzatorów zwężają się, ale jego pokrywka jest wyposażona w osobne szkło.

 

Obie maszyny są wyposażone w maksimum, w tym pod względem technicznym. Six Sparin o mocy 175 koni z automatyczną maszyną, która, wbrew archaicznej czterokrotnie, daje możliwość ręcznego przełączania skrzyni biegów. Ale równolegle zaczyna się w kółko wygrywa Tucson! Zarówno w trybie ręcznym, jak i automatycznym. W czym problem? W ustawieniach akceleratora, który jest bardziej ostry w Hyundai, a Kia jest kutasa. Okazuje się, że na samym początku Sportage traci kilka metrów, które wówczas nie są w stanie grać. A sposób spowolnienia maszyn jest taki sam.
 
Zawiesiny działają inaczej. To prawda, że \u200b\u200bwszystko to jest na poziomie niuansów, które wciąż należy odczuwać, aby złapać. Niemniej jednak. Będzie gorzej w Tucson Go, reaguje bardziej ostro na powłoki mikro -powłoki, ale na zepsutej drodze jego zawieszenie wykazuje godną pozazdroszczenia intensywność energii. Stąd różnice w sterowalności: Hyundai jest bardziej jednoznaczny w odpowiedzi, chętniej świt w zakątkach i jest mniej pęknięty. Trochę, ale bardziej jednoznaczne, bardziej chętne i mniej. Jednocześnie samochody równie szybko wykonują polecenia kierowcy i dostarczają mu niezawodnego sprzężenia zwrotnego na kierownicy. Sportage jest bardziej imponujący, jego zawieszenie wygładza wióry asfaltu, stawów i purebink bez śladu, ale warto zdobyć większą dziurę pod kółkami, gdy samochód drży nerwowo z całym ciałem. Chcę natychmiast zresetować prędkość, która jest mniej przejawowana na Hyundai. Na kolei Kia przywiązuje się do amerykańskich nastrojów: wszystko dzieje się gładko, bez ostrości, a samochód postrzega próba nadejścia ancencyjnego, a nie chęci oddania właściciela.

 

Aby nasza analiza porównawcza była obiektywna, zwracamy się do finansowej strony sprawy, przyjemnej do jej maksymalnej specyficzności. Hyundai Tucson GLS 2.7 V6 z salonem skórzanym kosztuje 32 790 USD, czyli 933 144 rubli (od 19 września 2005 r.) I jest pokryty gwarancją importera 5 lat lub 120 tysięcy km. Sportage 2.7 V6 z gwarancją 3 lat lub 100 tysięcy km będzie kosztować 921 910 rubli. Kia jest nie tylko tańsza, ale także bogatsza jest wyposażona w napęd elektryczny, kontrolę rejsu i ośrodek CD, który jest nieobecny w Hyundai.


Tucson może zareagować dużą liczbą poduszek (sześć), szczotkami wycieraczkami ogrzewania i automatycznym obracaniem reflektorów. Okazuje się, że nie było śladu wcześniejszego pozycjonowania. Sportage wygląda na zatłoczonego, bardziej prestiżowego i wyróżnia się łagodną postacią. Tucson jest łatwiejszy i bardziej dynamiczny. I bezpieczniej. To są cuda podporządkowania.


Autografia
Kia Sportage II
Wciąż znany jako Hyundai Tucson
Poprzednik Sportage (1994)
Hyundai coupe platforma GK
Premiera września 2004 r
Wagon ciała
Silniki 2.0-2,7 L (112-175 KM)
Produkcja Korei Południowej
Oczekiwany zamiennik 2010
 
Autografia
Hyundai Tucson
Wciąż znany jako Kia Sportage II
Nie ma poprzednika
Hyundai coupe platforma GK
Premiera lutego 2004 r
Wagon ciała
Silniki 2.0-2,7 L (113-175 KM)
Produkcja Korei Południowej
Oczekiwany zamiennik 2010



Samochód Hyundai Tucson został dostarczony przez Vostok-Avto, oficjalny dealer Hyundai Motor
Kia Sportage jest dostarczany przez KM-Neva, oficjalny dealer Kia Motors
Podczas testu samochód jest ubezpieczony przez Rosno.
 
Tekst: Leonid Klyuyev
Zdjęcie: rzymski ostanin
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Źródło: Magazyn Wheel [nr 96/2005]