Test Drive Chevrolet Camaro 1997 - 2002 Przedział

Ostatni z IroC

Jeśli chodzi o samochody Chevrolet Camaro, z jakiegoś powodu zwykle przypominają sobie pierwszy (1970–1973) lub czwarty - nowoczesny - generacja tych maszyn. Tymczasem Camaro trzeciej generacji jest nie mniej interesujący (1982–1992), zwłaszcza wersja IROC, która jest na przenośniku od zaledwie pięciu lat. Te samochody zostały wyprodukowane 166,976 sztuk.

 

Chevrolet Camaro od dawna uważany jest za samochód kultowy wśród mieszkańców kontynentu Ameryki Północnej. Rodzina F-Bodies (Chevrolet Camaro i różni się od tego, w rzeczywistości tylko Pontiac Firebird/Trans AM) już trafiła od trzydziestu lat, a przedstawiciele znaleźli coraz więcej nowych fanów. Jeden z nich mieszka w Moskwie ...

 

Z jakiegoś powodu nasz rodak z jakiegoś powodu zatopił się na Chevrolet Camaro, ale mógł zostać szczęśliwym właścicielem zaledwie rok temu - kupił używany samochód w Moskwie, porzucając to od dość przyzwoitej Toyoty Celica Supra. Podobnie jak w przypadku każdego użytku przez maszynę, musiałem zarządzać nim, ale wady zostały wyeliminowane, a teraz są przed nami.

 

Tak więc trzecia generation Chevrolet Camaro. Rok zwolnienia, jak zapewnia właściciel, jest 1990. Ale jest niewielkie nurkowanie ... samochodem, po bokach i plecach, jest tabliczka znamionowa z napisem IROC. Musiał usłyszeć swoje najbardziej fantastyczne deszyfrowanie, aż do tego, że maszyna nazywana jest tak na cześć plemienia Iroquois. W rzeczywistości IroC (Międzynarodowa Race of Champions) to amerykańska seria wyścigów ciała, takiej jak NASCAR. Chevrolet został sponsorem tej serii w 1985 roku i otrzymał prawo do wydania wersji Camaro o tej samej nazwie, co zrobił w tym samym roku. (Początkowo odpowiednia tablica znamionowa wskazała tylko określony zestaw opcji modyfikacji Camaro Z28, ale z czasem ustanowiono niezależną wersję - Camaro Iroc - Iroc -z.)

 

Pod koniec umowy z Międzynarodową Race of Champions Chevrolet stracił prawo do użycia nazwy IROC i zakończyło się dokładnie 31 grudnia 1989 r. - dlatego wątpliwe jest, aby samochód z taką tabliczką znamionową urodził się w 1990 roku.

 

Oczywiście firma może nadal produkować samochody z serii IRC przez dłuższy czas, ale nie wygląda to na przestrzegające prawa Amerykanów. Bardziej prawdopodobne jest, że obecny właściciel był nieco dąsany przy sprzedaży samochodu, powiedzmy, wydając rok modelowy na rok zwolnienia. Jeśli tak, to wygrał tylko od czasu, gdy wersja Camaro Iroc z 1990 roku z roku modelowego z 1990 roku została wyprodukowana zaledwie cztery miesiące (od 1 września do 31 grudnia 1989 r.), A zatem samochody z tej serii mogą ubiegać się o tytuł tytułu kolekcja. Ale jest coś jeszcze ...

 

Według właściciela jego Camaro w przeszłości służył w amerykańskiej policji drogowej. Oznacza to, że jest to ulepszona wersja 1LE (lub LE1). I te - Camaro Iroc 1le z silnikiem 305TPI - w 1990 roku wydano tylko 34 kopie!

 

Pozostawimy jednak badania genealogiczne i zwrócimy się bezpośrednio do samochodu. Postanę o znacznych wymiarach, wydłużona niska sylwetka, duże zwiski, długi opadający kaptur, ogromna tylna czapka z spoilerem - powstał obraz urządzenia do pokonywania przestrzeni o wysokiej prędkości. Ogromne rolety na kapturze, odwracające podgrzewane powietrze z przedziału silnika, również powodują szacunek.

 

Silnik - 305TPI (dostrojone wtrysk portu), SO -CALED Mały blok Chevrolet, prowadzący swój rodowód od lat pięćdziesiątych. Z tego powodu ma dość rzadki w naszych czasach niższe miejsce wałka rozrządu. Jest to ósemka w kształcie litery V o objętości pięciu litrów, która w standardowym projekcie powoduje moc 230 KM. przy 4200 vol./min. (Silnik 305TPI nie jest najsilniejszy w Camaro, jest nieco gorszy do 5,7 litra silnika 350TPI, ale mechaniczne pudełko wyposażone w samochód był możliwy tylko do uzyskania małego bloku). Jednak 230 KM. W przypadku tego silnika jest on daleki od limitu, łatwo go wymusić. A wersja 1le - z definicji jest silniejsza niż standard, do 260 KM.

 

Dla takiej maszyny jest całkiem naturalne, że jazda na tylne koła jest całkiem naturalne, ale od dawna nie widzieliśmy nieuzasadnionej wiązki z skrzynią biegów głównej pary, nie wspominając o sporcie, samochodach. Wysiłki podłużne są przesyłane przez długie pręty w sposób amerykański, a źródła działają jako elastyczne elementy tylnego zawieszenia, nie zdziwiłbym się sprężyną. Front rzeczy są lepsze - stosuje się tutaj niezależne zawieszenie na dźwigni poprzecznych. Z przodu i z tyłu znajdują się stabilizatory stabilności gadów. Jak widać, w podwoziu nie ma specjalnych dzwonków i gwizdków.

 

Teraz przejdźmy do salonu. Drzwi są szerokie. Kiedy drzwi są otwarte, jego dolna krawędź po raz kolejny przyciąga uwagę na niewielki prześwit - nie można skakać po krawężnikach. Ciało ma małe bystrzy i wydaje się, że podłoga jest płaska i niska.

 

Dekoracja salonu nie różni się bogactwem - wręcz przeciwnie, wszystko jest niezgodnie podkreślane. W przypadku projektu zastosowano brązowy plastik (który jest charakterystyczny dla niedrogich amerykańskich samochodów), siedzenia mają dyskretną tapicerkę. Torpedo jest przycięte skromnym czarnym plastikiem. Rząd amerykański nie oddaje się swoim funkcjonariuszom policji ...

 

Prostota wykończenia nie uniemożliwiła mi wygodnej pozycji za kierownicą. Lądowanie jest niskie. Podobne do mnie w pierwszej linii Porsche. Siedzenie jest całkiem wygodne, porusza się tam iz powrotem, możesz zmienić tylne pochylenie. Kolumna kierownicy jest regulowana pod kątem nachylenia i - rzadki przypadek - musiałem ją opuścić i nie podnieść.

 

Torpedo w kształcie jest bardzo proste, na górze - ciągły daszek dotyczący tapicerki drzwi. W torpedzie nie ma przedziału na rękawiczki, znajduje się między przednimi siedzeniami, a jego tradycyjne miejsce zajmuje elektroniczna jednostka sterująca silnikiem. Na desce rozdzielczej dominują dwa okrągłe urządzenia - prędkościomierz i tachometr z żółtymi liczbami na czarnym tle, między nimi cztery małe, w tym wskaźnik ciśnienia oleju. To potwierdza nasze założenia - taka tarcza przyrządu pojawiła się w roku modelowym 1990, wcześniej, że wskaźnik oleju został umieszczony w skali tachometru.

 

Nie ma specjalnych uwag w lokalizacji pedałów dziurowych, z tym wyjątkiem, że dolna krawędź torpedu przychodzi do nich zbyt blisko - jeśli kierowca ma duży rozmiar butów, najprawdopodobniej zakłóci pedały sprzęgła i hamulca. Wysiłki pedałowe można nazwać zwykłym, gaz jest przyjemny dla elastycznego opaski, który obiecuje dobrą informację. Dźwignia skrzyni biegów z dużym kulistym pokrętłem - we właściwym miejscu, ale kiedy wyrównane biegi są włączone, dotyka krawędzi tapicerki tunelowej. Przełączanie następuje wyraźnie, nie wymaga wiele wysiłku. Obok dźwigni znajduje się przełącznik przymusu dla wentylatora chłodnicy. Jak się okazało, nie jest to wcale zbędne w Camaro - ze względu na cechy projektowania zasilania powietrza do chłodnicy silnik jest często podgrzewany.

 

Na tylnych siedzeniach nie zakłócnie się rozpadnie, jak możesz zrobić z przodu: korpus samochodu jest bardziej prawdopodobny 2+2 niż cztero -seksu. Ale prawdopodobnie bagażnik jest duży? Otwieramy pokrywkę - łączy ona tylne okno (nie ma ramy - zapewniana jest sztywność konstrukcji). Pod zasłoną - małą wnękę, a cała oczekiwana objętość bagażnika zajmuje zbiornik paliwa nad tylną wiązką. Zamiast pełnego zapasowego - doktryna ukryta w niszę pod tapicerką bagażnika. Jednak Camaro nie jest przeznaczony do transportu ładunków. Zobaczmy, jak poradzi sobie ze swoimi bezpośrednimi obowiązkami.

 

Na biegu jałowym silnik brzmi solidnie - tak jakbyś był obok małej lokomotywy oleju napędowego. Możesz natychmiast włączyć wentylator, z którego to uczucie tylko wzrośnie. Samochód łatwo zaczyna się od miejsca i szybko zyskuje prędkość i robi to dość gładko i równomiernie, bez szarpania. Zdolność do gwałtownego przyspieszenia wydaje się wątpliwa ze względu na subiektywne postrzeganie wielkości maszyny. Jakoś nie mogę uwierzyć, że taki krążownik może rzucić się na siebie. Jednak dynamika przyspieszenia okazała się bardzo przyzwoita (około 6 sekund do setek), chociaż wydaje się, że trudno jest przyspieszyć prawie półtora tony wyposażonej masy.

 

Być może faktem jest, że działanie mechanizmu transferu Camaro w trybie intensywnym ma pewne cechy. Tak więc przesunięcie inskrypcji, które zaproponowało przejście na wyższe zęby (w celu rozważania oszczędności paliwa), stale rozjaśnia kombinacje urządzeń. Zajęło trochę czasu, aby przestać zwracać uwagę na instrukcje elektronicznego dyspozytora i tak aktywnie przekręcić silnik, bardzo, bardzo elastyczne.

 

Podczas rekrutacji Camaro zaczyna się kołysać na delikatnych guzkach, jak typowy Amerykanin. Gdy prędkość przekracza setkę, nie ma bardzo przyjemnego skoku, a ważność boku odczuwa się z boku. A tak jest, gdy porusza się w linii prostej! Spróbuję przedstawić węża. Maszyna pokazuje spóźnioną reakcję na działania kierownicy. Wysiłek na kierownicy jest niewielki, ale byłoby lepiej odwrotnie. Ale zawieszenie dobrze postrzega małe nieprawidłowości i wkrótce przestaniesz zwracać na nie uwagę. Przy wejściu do tury jego początek jest nieco przełożony (patrz wyżej), ale Camaro dość wyraźnie przepisuje łuk. Ruch podobny do Zigzago ujawnił interesującą cechę: samochód jest dość ostro ustabilizowany po ostatnim manewrze i wyjście na linię prostą - z boku tylnego mostu śledzona jest bardzo namacalny bicz.

 

Podczas próby zwiększenia prędkości w zakręcie - na każdym etapie - Camaro najpierw zachowuje się posłusznie, kontynuując podążanie daną ścieżką, ale w pewnym momencie nagle pojawia się ostre rozkład tylnych kół, który jest słabo kontrolowany i jest słabo kontrolowany, a Samochód się rozwija. Najwyraźniej w dużym punkcie bezwładności wokół osi pionowej i braku doświadczenia w tej konkretnej maszynie, która wymaga filigranowego sprzętu do pedałowania gazu i kierownicy. Aby przekazać zakręty łatwości, musisz najpierw ćwiczyć prawidłowo. To bardzo proste, aby uzyskać uczciwą część adrenaliny na Camaro - wystarczy zapoznać się z systemem hamulcowym w akcji: pozostawia życzenie, pomimo faktu, że na wszystkich kołach - koła ...

 

A Amerykanie nazywają to samochód sportowy? Tak, nazywają to i nie ma tu żadnych specjalnych sprzeczności. Camaro to maszyna do prostych, przestronnych dróg, z gładkimi zakrętami i gładką powłoką. W końcu wyścigi ciała, w których Camaro dobrze się pokazywało, są przeprowadzane na owalnym pierścieniu, gdzie bardzo ostra sterowalność nie jest wymagana.

 

Kolejny interesujący i mały -znany moment. Pomimo tych samych dysków i wielkości gumowej przednie i tylne koła Camaro IroC nie są wymienne - w dyskach są różne odejścia. Zostało to zrobione, aby wyrównać koleiny i zapewnić maszynie lepszą stabilność, ale nie można zmienić kół w okręgu. Czy właściciel wie o tym - nie mieliśmy czasu na wyjaśnienie ...

 

Jak samochód mieszka w Rosji? Camaro hibernnuje się w garażu, tylko od czasu do czasu udają się na zdrowie podróży MKAD, są mniejsze niż na innych drogach, złoża soli i nieczystego śniegu z lodem, co może zepsuć dno i plastikowy zestaw do ciała wzdłuż zestawu do ciała obwód ciała. Latem działa w trybie dziennym. Średnio, podczas pracy w celu utrzymania samochodu, z wyłączeniem benzyny, 300-500 USD miesięcznie, ale było to w okresie odzyskiwania, w przyszłości koszty spadną.

 

Benzyna jest spożywana w zależności od sposobu jazdy w następujących ilościach: w mieście 20-27 litrów na 100 km, na autostradzie 13-15 litrów z prędkością 130-150 km/h. Jeśli chodzi o części zamienne, są one głównie dwa do trzech razy droższe niż maszyny europejskie, ponadto nie mamy tak wielu starć Amerykanów-szczególnie ze szczegółami egzotycznymi, takimi jak Chevrolet Camaro iroc-Z28 LE1. Na szczęście takie drobiazgi nie powstrzymują prawdziwych koneserów, a dzięki ich entuzjazmowi możemy obserwować rzadkich zagranicznych gości na naszych drogach.

 

Tekst: Sergey Ivanov
 
 

 

Źródło: Silnik magazynu