تست درایو توسط Renault Scenic 1999 - 2003 مینی بوس

ماشین بزرگ با فرمت کوچک

ظاهر در سال 1996 از اولین Microminoven Renault Scenic جهان ، که بر اساس مدل محبوب Megane ساخته شده است ، در دنیای خودرو نسبت به احتمالاً در یک زمان اولین ماشین بنز ، صدای کمتری ایجاد نمی کند. تمام ایده های مربوط به ارگونومی ، جادار بودن و راحتی مدل های کلاس گلف رد شد - با حداقل ابعاد خارجی ، رنو منظره دارای جادار بودن ، اگر نه یک لیموزین ، حداقل یک ماشین بسیار بزرگ بود. به طور طبیعی ، چنین مزایایی بی ادعا باقی نماند. در حال حاضر در سالهای اول منظره ، صدها هزار نفر تولید می شدند و هر سال تعداد آن افزایش می یابد ، از جمله به دلیل ظهور اصلاحات جدید. البته رقبا نتوانستند چنین چیزی از بازار را از دست بدهند. پس از سه یا چهار سال ، به معنای واقعی کلمه همه شرکت ها مسئله قریب الوقوع میکرومینوهای خود را اعلام کردند ، بنابراین در سال 1999 مدل منظره ظاهری به روز شده و نوآوری های مفید بسیار بیشتری دریافت می کند ، که به وی اجازه می دهد تا رهبر این بخش بازار باشد. به هر حال ، در جمهوری ما ، رنو Scenic نیز بسیار خوب فروخته می شود ، اگرچه بسیاری از خریداران هنوز عدم وجود نسخه های دیزلی اقتصادی را متوقف کردند. اکنون مشکل برطرف شده است - اولین منظره رنو با یک موتور توربریزل که به طور رسمی در آزمون ما قرار داده است.
 
موتور دیزل دقیقاً همان چیزی است که برای چنین اتومبیل مورد نیاز است ، اگرچه با موتورهای بنزینی بسیار خوب ترکیب شده است. حتی نسخه اصلی 1.6 لیتری خود را بسیار ناخوشایند نشان داد ، و چه می توان در مورد دینامیک 2.0 لیتری در سطح یک Sportkup ارزان قیمت گفت. اما البته نکته اصلی این ماشین پویایی نیست. ماشین خانوادگی برای مسابقه کمی در نظر گرفته شده است ، اگرچه منظره بسیار خوب کنترل می شود ، اما کارآیی و دردناک بودن موتور دیزل درست خواهد بود. موافقت کنید که با جنگ طولانی مدت ، هنگامی که تقریباً تمام وقت با سرعت ثابت 90-120 کیلومتر در ساعت رانندگی می کنید ، اهمیتی نمی دهد که موتور در زیر کاپوت چه نیرویی دارد و مسئله میزان سوخت مصرفی به آن می رسد پیش علاوه بر این ، در چنین حالت هایی ، موتور دیزل بسیار خوشایندتر است: در هنگام سبقت نیازی به جابجایی به دنده های پایین تر نیست ، حتی اگر ماشین کاملاً بارگذاری شود ، و در حین شتاب بسیار بیشتر به گاز پاسخ می دهد.
 
با این حال ، بیشتر در مورد این بعداً ، اما در حال حاضر ما در سالن صحنه رنو ، که بیشتر شبیه اتوبوس برای یک مسافر است ، زندگی خواهیم کرد. من نمی دانم که چگونه مهندسان و ارگونومیستها موفق به دستیابی به این هدف شدند ، اما با حداقل ابعاد خارجی در منظره ، به سادگی بر وسعت تأثیر می گذارد. در صورت تمایل ، احتمالاً می توان هفت نفر از این ماشین را تهیه کرد. ردیف سوم صندلی ها به سادگی می پرسد: نشستن در صندلی عقب ، رسیدن به پشت صندلی های جلو تقریبا غیرممکن است. به هر حال ، سه صندلی جداگانه از پشت وجود دارد ، با تنظیمات فردی و امکان حرکت به جلو و عقب ، که به شما امکان می دهد بدون اینکه شانه های خود را لمس کنید ، با سه مسافر بسیار بزرگ بنشینید. درست است ، یک سؤال وجود دارد - صندلی بسیار محکم سوار را در آغوش می گیرد ، که کاملاً راحت است ، اما در سطح تیغه های شانه ، برخی از تپه ها در حال پر شدن است که از پشت جلوگیری می کند و صرف نظر از ارتفاع انسان. در غیر این صورت ، بدون تردید ، اگرچه در صندلی های جلو تنظیم ارتفاع قابل استفاده بود.
 
به لطف شبح مینی بوس ، نشستن در منظره بسیار راحت است: نه فرمان و نه آستانه های بالا دخالت نمی کنند. رانندگی نیز راحت است ، به خصوص اگر یک درایور با تون بالا باشد. ستون فرمان به صورت ارتفاع تنظیم می شود ، که در ترکیب با ارگونومی موفق در محل کار راننده و ترتیب بهینه اجسام حاکم به شما امکان می دهد فوراً موقعیت آن را پیدا کنید. شما به اندازه کافی بالا می نشینید ، دید عالی است ، بنابراین مانور در شهر در شهر بسیار راحت است ، زیرا همه چیز را در بالای سقف اتومبیل های معمولی می بینید. تنها چیزی که سویه ها یک هود نامرئی است. بنابراین ، هنگام رانندگی در امتداد زمین کمی عبور ، و چنین اصطلاحی را می توان به هر روشی بدون پوشش آسفالت نامید ، راننده مجبور است گردن خود را دراز کند و سعی در عمق چاله ها دارد. علاوه بر این ، ترخیص جاده Scenic کاملاً معمولی بود - 12 سانتی متر ، اگرچه از بیرون بسیار بزرگتر به نظر می رسد. به طور کلی ، بهتر است این کار را در این ماشین آغازگر هدایت نکنید: سیستم تعلیق کاملاً نرم است ، بنابراین بهتر است برای سفرهای خارج از جاده ، یک چرخ تمام چرخ محرک RX4 را خریداری کنید. اما از نظر صافی ، اصلاحات درایو جلو به سادگی از رقابت خارج است. اگر بیشتر میکرومینوها هنوز هم باعث ایجاد ارتباط با مینی بوس ها شوند ، قطعاً Scenic مانند یک ماشین مسافر رانندگی می کند ، به جز این که یک فرود بالاتر باعث ایجاد احساسات غیرمعمول می شود.
 
به طور طبیعی ، با چنین سالن عظیم ، مطابق با جهت گیری مینی بوس ، Scenic از نظر تحول آن فرصت های بسیار خوبی دارد. این واقعیت که با افزایش حجم محفظه چمدان می توان صندلی ها را تاشو کرد - تقریباً هر مینی بوس در این کلاس دارای همان امکانات است. اما Scenic دارای جعبه ها و ظروف سرباز یا مسافر کوچک زیادی از جمله Otzeshnik در محل دسته سقف در محل راننده است. به هر حال ، بر خلاف VW ، رنو در مورد این واقعیت که دستگیره های سقفی با سیلیکون های سیلیکون در اتومبیل های خود ظاهر می شوند ، تبلیغات تبلیغاتی ایجاد نکرد. به طور کلی ، همیشه چیزهای کوچک دلپذیر و غیر منتظره در رنو وجود دارد ، صرف نظر از مدل. به عنوان مثال ، در یک ماشین آزمایش شده ، کل ابزار به جای یک بسته خزانه داری از چرمی چرمی ، در یک کیف دستی بافت زیبا قرار گرفت. یک چیز کوچک ، اما خوب ...
 
فضای داخلی رنو Scenic ، یا به عبارت بهتر ، معماری آن برای بسیاری از خودروسازان که تصمیم به تولید میکرومینوون خود داشتند ، به نقطه شروع تبدیل شده است. در اصل ، می توان گفت که بسیاری از آنها به سادگی پایه و اساس آن را کپی کردند ، این بسیار موفق بود. یافته اصلی طراحان این است که هنگام اطمینان از یک جرقه داخلی بی سابقه و بی نظیر داخلی ، آنها موفق شدند اطمینان حاصل کنند که تمام سوئیچ های لازم به معنای واقعی کلمه در دست هستند. و این علیرغم این واقعیت است که در ماشین اتومبیل می توانید در صورت تمایل ، از صندلی جلو به پشت بروید. و همچنین بسیار با موفقیت صفحه کنترل فرمان رادیو را قرار داد. درست است ، فقط عملکردهای کمی در آن وجود دارد ، فقط کنترل صدا و تغییر در دامنه ، اما موقعیت آن در زیر چرخ ، کمی که به سوئیچ فرمان نرسد ، به سادگی بهینه است. به معنای واقعی کلمه از کیلومتر اول که شروع به استفاده از آن می کنید ، و نه دکمه های موجود در خود رادیو. و به هر حال ، شما اغلب استفاده می کنید. سالن بزرگ منظره در حضور یک آکوستیک خوب ، که به شما امکان می دهد آن را به نوعی سالن کنسرت تبدیل کنید ، بسیار عالی به نظر می رسد. اگرچه بدون همراهی موسیقی ، ماشین کاملاً بی سر و صدا سوار می شود ، به خصوص در بزرگراه. در شهر ، اگر موتور در هر دنده بسیار پیچ خورده باشد ، صدای جنجال آن به طور مداوم وجود دارد ، اما غیرممکن است که صدای آن را غالب بنامیم. رامی ها و شایعات ، اما در انقلاب های بیکار ، این ماشین یکی از ویژگی های جالب و کاملاً مداخله کننده به نظر می رسد: در حین کار طولانی مدت در بیکار ، ماشین شروع به چرخش به سختی به عقب و جلو می کند. جالب است ، به خصوص وقتی در نظر بگیرید که تمام ارتعاشات دیگر موتور به هیچ وجه به کابین نمی رسند و استثنا شاید اهرم خارش گیربکس باشد.
 
به هر حال ، از نظر شتاب از یک مکان به صد ، یک منظره Turbodiesel تنها با 0.6 ثانیه از بنزین 1.6 لیتری خود عقب مانده است ، بنابراین می توانید تمام ادعاهای مربوط به کندی اتومبیل های دیزل را ترک کنید. در شتاب ، به ویژه هنگامی که توربین روشن می شود ، حتی بدون بازی کلاچ می توان با احساس لاستیکی حرکت کرد و اگر آسفالت مرطوب باشد ، با یک لغزش. تنها چیزی که مانع از تبدیل ماشین به ماشین راننده می شود ، محدوده بسیار کمی از حداکثر بازگشت موتور است. در حال حاضر از 1800 دور در دقیقه ، این ماشین بسیار عالی است ، اما در حال حاضر پیچیدن 4000 دور در دقیقه بی معنی است: شتاب دیگر چندان هیجان انگیز نیست ، اما سر و صدای بسیار بیشتری وجود دارد.
 
در پایان ، من می خواهم بگویم که با وجود وجود برخی از کاستی های ناچیز و ظهور رقبای قوی که تحت مارک های بسیار مشهور تولید می شوند ، رنو Scenic هنوز هم در کلاس خود بهترین است. و از همه مهمتر ، سازنده این دلیل را برای افزایش هزینه در نظر نمی گیرد. این بسیار خوب است ، به خصوص از آنجا که با ظهور فروشنده جدید این شرکت ، فروش اتومبیل های رنو می تواند به سطح جدید و با کیفیت بالا برسد.
 
نظر ذهنی:
 
(+) فضای داخلی بزرگ ، رانش موتور خوب ، تعلیق عالی ، اقتصاد ، آینه های بزرگ خارجی.
 
(-) یک صندلی عقب ناراحت کننده ، خارش بر روی اهرم گیربکس.
 
متن: Pavel Kozlovsky
 

منبع: AUTO -GAZETA/N 29 (332) مورخ 09/19/01