درایو تست توسط رنو لاگونا 2001 - 2005 هاچ بک

آبجو یا شراب؟

اتومبیل هایی که دارای بدنه واگن هستند به راحتی در بین افراد خانگی و همچنین افراد خانواده به راحتی توضیح داده می شود. به تازگی ، این وضعیت در رابطه با برخی از هیجان های ناسالم در مورد فعالیت های در فضای باز تشدید شده است. در همین حال ، خود نام - واگن ایستگاه - نشان می دهد که چنین دستگاهی ، ابزاری نسبتاً در دسترس در برابر کمبود فضا در دراز مدت ، می تواند به عنوان تنها در خانواده استفاده شود.

 

اروپا مدتهاست که از مزایای واگن ایستگاه قدردانی کرده است: در محدوده تولید هر شرکت مناسب و معقول حداقل دو مورد از این دسته از قیمت های مختلف وجود دارد ، و مدل های بیشتر و بیشتر وجود دارد. با استفاده از این فرصت ، ما نسل جدیدی از املاک رنو لاگونا را برای آزمایش گرفتیم - و در یک زن و شوهر از یک رهبر در کلاس خود ، کف دست قهرمانی را برای سه نسل ، نوع VW Passat برگزار کردیم.

 

درباره آلمانی نجیب چیزهای زیادی نوشته شده است ، بنابراین ما مختصر خواهیم بود. ظاهری دقیق ، بدون زیاده روی ، همه چیز بسیار کاربردی است - و به طرز آرام. در عین حال ، ماشین به هیچ وجه ارزان به نظر نمی رسد ، حتی برعکس - گران تر از آنچه واقعاً است. علاوه بر این ، در نتیجه استراحت اخیر ، این ماشین دارای چراغهای فوق العاده ای بود که ظاهر آن را تا حد زیادی تغییر داد. بنابراین ، با حفظ عنوان افتخاری وسایل نقلیه سودمند مناسب برای مراقبت از خانواده یا برای انواع خانواده به کشور ، VW برای نقش اصلی ماشین اصلی و روزمره بسیار مناسب است - شما می توانید بدون خجالت در دفتر به محل کار و پارچ بروید. واگن ایستگاه واقعی.

 

فرانسوی ها به روش دیگر رفتند. اول از همه ، ما در مورد ظاهری بسیار برجسته صحبت می کنیم. مدل Laguna II سنت های خوب Nevada قدیمی قدیمی را ادامه می دهد (چه کاری می توانید انجام دهید ، فرانسوی ها را به سمت غرب وحشی می کشد). قسمت جلوی آن میراث تجدید نظر در دهه 80 است: زاویه های کمتری ، خطوط تمیز تر به علاوه فن آوری های جدید -بالهای جلوی خودرو پلاستیک است (عنصر شکل دهنده بدنه به جزئیات نصب یک زمان تبدیل شده است). با توجه به کاهش کل مهارت راننده در روسیه ، یک ویژگی مهم است.

 

در خطوط صاف لوب های شیشه جلو اتومبیل ، هود و سقف چیزی بی وقفه آینده نگر وجود دارد. دیوید جانبی نیز خوب است - پنجره های عقب عاری از جهانی زاویه ای سنتی هستند که ظاهر یک ماشین پویایی را اضافه می کند. هر دو اتومبیل دارای ویژگی های مدل های اساسی (VW سدان و هاچ بک رنو) هستند - استمرار بلافاصله قابل مشاهده است ، در حالی که هارمونی جهانی نقض نمی شود. مانند تمام واگنهای ایستگاه مدرن این کلاس ، اتومبیل ها برای نصب تنه بدون درد مجهز به ریل های سقفی هستند و همچنین مکان های منظم برای بکسل دارند.

 

شیب شیشه ای عقب رنو بسیار بزرگتر از VW است ، که به قابلیت های پایین محفظه چمدان اشاره می کند (تا حدی ، این با تنظیمات طولی صندلی ها جبران می شود). اما چنین ویژگی ای به خوبی آیرودینامیک را تحت تأثیر قرار می دهد - تلاطم در شدید را کاهش می دهد. علاوه بر این ، در دستگاه آلمانی برای جمع کردن پشت صندلی های عقب ، لازم است که پیشانی ها را از قبل تهیه کنید ، و در فرانسوی آنها فقط باید در پشت غرق شوند. دسترسی به فیکس های پشتی در هر دو اتومبیل به همان اندازه راحت است و برای تبدیل کابین به تلاشهای بدنی قابل توجهی لازم نیست. یکی از ویژگی های متمایز رنو ، اثاثه یا لوازم داخلی به سرعت قابل جابجایی صندلی های رعد و برق است: لکنت ، می توان آن را در یک ماشین لباسشویی معمولی شستشو داد. بنابراین اثاثه یا لوازم داخلی بیشتر یادآور پوشش های کارخانه است.

 

در هر دو مورد هیچ شکایتی در مورد راحتی و تنظیم در صندلی راننده وجود ندارد. فرمان در رنو و VW در طول زاویه تمایل و ارتفاع قابل تنظیم است. همه چیز مدتهاست که در مورد دستگاه های VW شناخته شده است - آنها با رنگ های آبی ساخته می شوند ، و کسانی که آنها را دوست دارند ، تقریباً مانند کسانی که نمی توانند آنها را تحمل کنند. دستگاه های رنو احتمالاً برای هر کسی - و روشنایی ، و دید و به ویژه شکل فلش ها را دوست دارند. و همچنین دیجیتالی شدن و قلم.

 

لوسیون مارک رنو یک کارت کلیدی به اندازه کارت اعتباری است. با وارد کردن آن در شکاف و با فشار دادن شروع (Enter) ، می توانید مشاهده کنید که چگونه لیتر سوخت در این فرآیند ذوب می شود و مسافت پیموده شده به نزدیکترین آن کاهش می یابد. VW به چنین زندگی نرسید. به طور کلی ، رنو با سواران دوستانه تر است - دارای یک سالن دنج تر ، صندلی ها نرمتر است و سیستم تعلیق راحت تر است.

 

VW ها همچنین دارای یک تعلیق نسبتاً سفت و سخت هستند و در ترکیب با اطلاعات خوب روی فرمان ، حتی یک راننده با جاه طلبی های ورزشی فرمان را برآورده می کند. اگر ماشین خالی شود ، با سرعت کم آن به طرز چشمگیری لرزید ، اما با بار و با سرعت بالا همه چیز به حالت عادی برمی گردد. نسبت راحتی و احساس دستگاه تقریباً کامل است. در گوشه و کنار ، رفتار VW نزدیک به خنثی است ، تخریب محور جلو فقط در زیر رانش آغاز می شود و بسیار خوب کنترل می شود.

 

ترمزها از اثربخشی آنها راضی بودند ، اما یک پدال ظریف به اعتیاد نیاز دارد ، حتی یک مطبوعات سبک توسط یک گاو قوی ایجاد می شود.

 

سوار شدن با رنو بدون بار ، دلپذیر تر است ، همه بی نظمی ها تقریباً بدون توجه و بدون همراهی صدا هستند. اما شما باید هزینه این کار را بپردازید - در گوشه و کنار ماشین خیلی بیشتر از VW ضربه می زند ، برخی از عدم تلاش واکنشی روی فرمان (به ویژه در منطقه نزدیک) البته ، وضعیت را بهبود نمی بخشد. علاوه بر این ، چرخش کافی به طور قابل توجهی بیان می شود.

 

ترمزها تقریباً عالی هستند. پدال - با ترکیب بهینه سکته مغزی و تلاش ، و ABS فقط در شرایطی که لاستیک کاملاً توانایی های خود را برای بستن سطح جاده خسته می کند ، مداخله می کند ...

 

هر دو اتومبیل جهانی بالاترین نمونه هستند. آنها واقعاً می توانند بسیار گسترده استفاده شوند - هم به عنوان کامیون های تجاری و هم به عنوان اتومبیل های مسافرتی برای هر روز. هر دوی آنها با بهره وری و قابلیت تنظیم مکان های خواب ، مالک را خوشحال می کنند. گفتن کدام یک از آنها بهتر است ، دشوار است که هر دو برخی از معایب دارند - اما آنها بیش از حد همپوشانی دارند. بنابراین انتخاب یک موضوع سلیقه است: به عنوان مثال ، Passat سخت تر است - چه از نظر خارجی و چه در حال حرکت ، بنابراین بسیاری از آنها می توانند لاگونا را تحمیل کنند و برعکس. کسی عاشق سوسیس و آبجو و پنیر و شراب کسی است.
  

متن: الكساندر نادین ، \u200b\u200bیگور كارپونین
 
 

 

منبع: مجله موتور [شماره 8/2002]