Mini Cooper 2001 Test Drive - Hatchback 2006

Niedźwiedź na północy

Podczas styczniowego rundy samochodowej od Moskwy do Petersburga kultowy hatchback mini udowodnił się na zimowej autostradzie z najlepszej strony. Aby w końcu upewnić się, że jego cechy walki poszliśmy do ojczyzny Świętego Mikołaja.

Mówią, że tutaj, w stolicy Laponii, Rovaniemi, jest także lato. Teraz, o minusie 25 z wiatrem, trudno w to uwierzyć. A tuzin mini -gruntownych mini, chichoczących na lodzie zaśnieżonego jeziora, wydaje się całkowicie bezbronne stworzenia, szczególnie te, które są pomalowane na żółte kurczaki.

Wiemy jednak już, że wygląd jest oszukany, a dzieci są w stanie wiele. Co więcej, Rauno Aalonen jest tego świadomy, legendarny fiński wyścig, który wygrał mini pierwszej generacji więcej niż jedno genialne zwycięstwo w warunkach zimowych (na przykład w prestiżowym rajdzie Monte Carlo w 1967 r.). Dziś profesor Rally pomaga zrozumieć zalety współczesnego mini. A teraz, czterdzieści lat później, samochód stał się kolejnym potężniejszym, wygodnym, bezpiecznym i przeniesionym z klasy ludowej do elitarnej premii, zasady jej oswajania pozostały takie same.

Wszystko zaczyna się od prawidłowego lądowania, uczy Rauno. Jego zalecenia: lekko pochylające się do przodu, przesuwaj się mocno do tyłu i, prostując, naprawić ciało; Ręce i nogi są lekko zgięte; Palmy mocno zakrywają kierownicę, prawą rękę na poziomie trzech, lewej dziewięciu godzin; Poruszanie dłoni tylko wzdłuż górnej kierownicy bez przechwyceń z dołu (jednak w większości przypadków obracaj kierownicę z i nie jest wymagane). Nie zapomnij o degenerowaniu muzyki i przełączanie pieca na pierwszą, cichą prędkość, przypomina profesora. Ma to na celu lepsze usłyszenie silnika, którego barwa pomoże właściwie kontrolować akcelerator.

Po przyspieszeniu kilometrów do czterdziestu, wchodzimy do pierwszej tury wskazanej przez żetony. System stabilizacji ruchu pozwala na to bez problemów, ale także bez odwagi jak w spowolnionym filmie. Rauno oferuje wyłączenie systemu. Bez elektronicznej wiceprezesa Mini staje się znacznie bardziej ekscytująca i gorączkowo obracając się z kauczuką z ćwierkaniem, rzuca się do przodu. Pewnie, jakby na asfalcie, przezwyciężając łagodnego węża, zbliżamy się do szerokiej skrętu w lewo o 180 stopni i obracając koła ... zostawiamy w linii prostej. Przyczyna wyjazdu jest nieuzasadniona wysoka na wejściu, podsumowuje Rauno.

Próbujemy ponownie. Wcześniej zmniejszając tempo, nurkujemy w zakręcie. Wydaje się, że wszystko jest wykonane poprawnie, ale samochód rozwija się przeciwko wełnie. Koła muszą zostać nieznacznie obrócone, zaleca mentora zatytułowanego, to wystarczy, jeśli manewr jest lekko pleciony w epilogu.

Kolejna próba. Pierwsza faza utraty gazu. Drugi jest lekko ciągnięty przez kierownicę po przeciwnej stronie od obrotu. Następnie obracając koła w mały narożnik, hamulec, a następnie daj gaz. Wdrożenie instrukcji mistrza prowadzi do regularnego wyniku: mini napędu przednich, z wdziękiem rzucając rufę i liżąc przednimi kółkami trajektoria wewnętrzna, posłusznie przekazuje zakręt.

Ale w tak stromym odwrotnym zakręcie, jak ten, Rauno kontynuuje, nie może obejść się bez korekty ręcznego hamulca. Więc upuść gaz, zamach się kierownicą, a następnie lekko obróć z prędkością, ręcznikiem, gazem przy wyjściu. Najważniejsze jest to, że nie przesadza go ręcznikiem, w przeciwnym razie zostanie ono wdrożone w dwóch przypadkach.

Proste i ogólnie znane wskazówki z ust latającego Finna inspirują dodatkową pewność siebie. Z każdym nowym okrągiem wzrasta tempo naszego ruchu.

Mini Cooper posłusznie uderzanie na lód sprawia, że \u200b\u200bmyślamy jego najwyższy potencjał kontrolowania. W końcu żadna normalna osoba nie stworzy takiej hańby na zwykłej zimowej drodze. Dodaj tutaj doskonałe, prostoliniowe hamulce, które pozwalają bardzo dokładne dawkowanie wysiłku na pedałach, a ponadto wyposażone w prawidłowo pomagając spowolnić śliską powłokę z systemem przeciwprawy; Sprężystość, a jednocześnie nie jest zawieszeniem dębu, które cierpliwie połykanie nieprawidłowości jest w stanie skutecznie oprzeć się rolkom w zakątkach; giętna skrzynia biegów (mechanika pięcioosobowa) z wysoką selektywnością i dokładnością wtrąceń, a także krótkie ruchy dźwigni; Fajny przegląd, który przyczynia się do odpowiedniej oceny otaczającej sytuacji drogowej w ogóle, Mini jest gotowy na wielkie rzeczy. Oraz w zręcznych rękach i na wyczyach.

Jakby przeczytał te myśli, profesor Aalonen zaproponował wykazanie możliwości mini pod jego przywództwem. Tempo tańca na lodzie wykonywanym przez maestro wzrosło o rząd wielkości. Nienaganność wirów śnieżnych towarzyszy limit, osiągnęła granicę. Patrząc na czarującą akcję, nie można było nie być zaskoczonym błyskawicą -szybką transformacją mini z uroczego miejskiego pijona w wojowniku pewnym jego wyższości. A kiedy Rauno z spektakularnym filigranem obracając się na trzysta sześćdziesiąt stopni z stu kilometrów na godzinę, stało się jasne, że alegoryczne motto mini zdarzenia pokonuje, że biegun północny odpowiada wynikom testu: Mini zdał test testu północ.

Rauno Aalonen

Rauno Aalonen 66. Od 11 roku życia zaczął uczestniczyć w wyścigach w łodziach samochodowych, a następnie w motocyklach i bagażu. Latem mówił w Mercedes-Benz, zimą na Saab. W 1961 roku został mistrzem rajdu w Finlandii. W 1962 roku, w ramach zespołu BMS, zaczął na etapie Monte Carlo na Mini Cooper. Rok później, w tym samym wyścigu i przy tym samym samochodzie był trzeci w ogólnej tabeli i pierwszy w klasie. W 1965 r. Zwycięstwo w międzynarodowym rajdzie Europeister. W styczniu 1967 r. Doskonały styl jazdy i prawidłowy wybór gumy pozwoliły latającemu Finnowi (jak byli nazywani ludem) wygrać Monte Carlo w absolutnie.

W kolejnych latach pracował jako tester Lancia, Saab, Nissan, Citroen, Fiat i Opel. W 1976 r. Zostanie profesorem rajdowym wraz z Borisem von Brainbukh założył szkołę jazdy BMW i został jej głównym instruktorem.

Tekst: Igor Kuznetso
 

Źródło: Magazyn 5 koło [04/2004]