تست درایو توسط Renault Espace 1997 - مینی بوس 2002

دو مینی ون ، دو سبک زندگی

کلمه mini-wen توسط آمریکایی ها اختراع شد. با این حال ، مانند کلاس اتومبیل های دوم ، که با این کلمه نشان داده شده است. در کشور ما ، هر دو Vanya و Mini-Wen بدون تعهد فراخوانی شدند: مینی بوس. و اگر برای ون با فرم های مستطیل شکل خود این نام حداقل به نوعی مناسب بود ، برای مینی ون به طور قاطع مناسب نبود. با این حال ، تا یک نکته خاص ، این کسی را آزار نمی داد. و تنها پس از ظهور دومی در جاده های روسیه ، برای همه مشخص شد که دقیقاً مینی ون است ، و نه به هیچ وجه مینی بوس.
 

اولین مینی ون نسبتاً اخیراً ، فقط یک و نیم سال پیش ظاهر شد. زمینه های درخواست آنها از یک تلفن همراه دوم خانواده تا دفتر در چرخ ها است. ایده ایجاد چنین دستگاهی در سال 1974 با طراحان فورد به وجود آمد. قرار بود این خودرو سه مورد اصلی را برآورده کند: ارتفاع کوچک از پکه مناسب برای زنان در دامن. ارتفاع محدود سقف ، که امکان استفاده از یک گاراژ استاندارد را فراهم می کند. در صورت بروز حادثه ، بینی کمی دراز با موتور واقع در آن محافظت است. هنری فورد این پروژه را تأیید نکرد و اولین مینی وان در سال 1983 از دروازه شرکت کریسلر خارج شد. این مدل Voyager (کاروان در شاخه Dodge) بود.
 

یک سال بعد ، یک ماشین مشابه به نام Espace شرکت رنو را به بازار عرضه کرد. هر دو مدل هنوز در دسترس هستند. به طور طبیعی ، آنها بارها به روز شدند. ما با نسخه های مدرن Dodge Caravan و Renault Espace آشنا می شویم. شباهت خارجی آنها و هویت طرح آشکار است.
 

اختلافات عمدتاً طراحی داخلی است. و اگر Espace در درجه اول توسط طراح جدید جالب است ، نکته اصلی در کاروان مراقبت از یک شخص است. موارد فوق به معنای اصلاً به معنای این نیست که مینی ون فرانسوی در عملیات ناخوشایند است. هیچ چیز شبیه این نیست فقط در اختراع چیزهای کوچک و ناز ، کلیت آن فضای باشکوهی از راحتی جامع را ایجاد می کند ، آمریکایی ها فراتر از رقابت هستند. در عین حال ، طراحی Dodge کاملاً محافظه کار است.
 

صندلی های Espace بسیار راحت هستند. آنها با مواد نساجی اثاثه یا لوازم داخلی می شوند و با کمک یک میله عرضی به راحتی به عرضی ، بدون مشکل به عقب و جلو حرکت می کنند. صندلی ها کمر را به طور کامل نگه می دارند ، برش پشت با یک اهرم بلند و بدون هیچ تلاشی ثابت است. تفاوت اصلی آنها در صندلی های کاروان در اثاثه یا لوازم داخلی چرمی است. رنگ روشن ، بسیار نرم است و شبیه به لمس است.
 

هر ماشین دارای سه ردیف صندلی است. عقب پایین است. اینها فقط دو صندلی تاشو قابل جابجایی است که در محفظه چمدان نصب شده اند. فقط کودکان قادر خواهند بود به راحتی روی آنها اسکان دهند. با این حال ، در مینی ون آمریکایی ، این مکان ها مجهز به خاکستر و چراغ های سیگار هستند. اگر افراد سیگاری بخواهند پنجره ها را برای تهویه باز کنند ، باید از راننده در مورد آن سؤال کنند ، زیرا دکمه های درایو سر - او دارد. مسافران عقب رنو خوش شانس تر بودند - آنها می توانند این کار را به تنهایی انجام دهند.


با قرار دادن پشت صندلی های عقب و تعمیر قفسه سبک در زیر ویندوز ، می توانید چندین مجله یا یک سبد را با محصولات برای یک آخر هفته در آن پرتاب کنید. اگر صندلی ها به طور کامل برداشته شوند ، می توانید یک پشته کامل از چمدان ها را روی زمین قرار دهید.
 

در ردیف میانی سرگرم کننده تر است. مسافران از راحتی خوبی برخوردار هستند ، تقریباً مشابه در جلو. کاروان در اینجا کمی راحت تر است ، پاهای مسافران آن کمی آزادی بیشتری داده می شود ، اما پنجره های اینجا ناشنوا هستند و درهای کشویی باز هستند ، آنها به راحتی و طبیعی نیستند که در Espace نوسان می کنند.

 
به هر حال ، در مورد ویندوز. با رنگ آمیزی ، آمریکایی ها کمی خیلی دور شدند - آنها از حمله به فضای شخصی خود بیش از حد مراقبت می کنند. با این حال ، مسافران مانعی نیستند ، زندگی خارجی برای آنها بسیار خوب قابل مشاهده است.
 

در تجهیزات صندلی راننده ، مینی ون مشترکات زیادی دارد. در هر دو مورد ، پنجره های برقی ، آینه های اصلی ، تهویه هوا و رادیو وجود دارد. البته لازم است همه اینها را به روش های مختلف مدیریت کنیم ، اما این یک تفاوت اساسی نیست. با این حال ، در یک ماشین خارج از کشور ، انواع دکمه ها و قلم ها برای یک مبتدی قابل درک تر به نظر می رسند. اژدر در هر دو دستگاه بدون لذت و تقریباً از همان پلاستیک خاکستری-آبی ساخته شده است که شبیه به پوست در بافت است.
 

لوازم آنالوگ سنتی Dodge در مکان های معمول قرار دارند ، سرعت سنج هم در مایل و هم کیلومتر لعنتی می شود. در پانل Extravagant Expace - تقریباً در قسمت فوقانی - دستگاه های دیجیتالی با نور پس زمینه سبز کشیده شده اند. با تشکر از گرافیک های متفکر ، خوانش آنها به راحتی خوانده می شود.

 
ارسال دستگاه و رادیو. با کاروان همه چیز واضح است ، کنترل پنل همه در معرض دید ، چرخش و مطبوعات است - شما اشتباه نخواهید کرد. موسیقی فرانسوی کاملاً در محفظه دستکش پنهان است و علاوه بر کنترل از راه دور ، می توان با یک جفت دکمه فرمان کنترل کرد ، که در صورت وجود مهارت ، به شما امکان می دهد تا کف دست بره را پاره نکنید. در ابتدا الگوریتم کنترل خیلی قابل درک به نظر نمی رسد.

 
من کنترل آب و هوا ESPACE را دوست داشتم ، واقع در Corpedo Corked سمت چپ و مجهز به نمادهای به راحتی قابل خواندن. و در قسمت پایین شیشه جلو اتومبیل کاروان نوارهای گرمایشی وجود دارد - به طوری که برف پاک کن ها در زمستان یخ نمی زنند.

 
ستون های فرمان شیب به نشستن راحت کمک می کنند. کاروان فرمان به طرز چشمگیری کوچکتر است ، اما این عملاً بر حضور یک بسته هیدرولیک قدرتمند در تلاش متصل به آن تأثیر نمی گذارد. بسته هیدرولیک البته در Espace است.

 
هر دو خودرو دارای واحد قدرت عرضی هستند: Espace - به ترتیب 2 لیتر از چهار با جعبه 5 مکانیکی ، کاروان - 3.3 لیتر از شش V شکل با مسلسل. با چنین جلد ، آمریکایی ها ، البته نه خیلی زیاد ، اما سریعتر از فرانسوی. اهرم جعبه اتوماتیک روی ستون فرمان حمل می شود - این به شما امکان می دهد بدون پاره کردن دست خود از فرمان ، آن را دستکاری کنید و فضای بیشتری در کابین وجود دارد. اهرم مکانیک فرانسوی قسمت قابل توجهی از کف را بین راننده و مسافر می خورد. موتور Espace ، با وجود نسبت دنده بالا یک جعبه پنج قطعه ، با سایر مدل های رنو (Megane و Spider Spider) متحد شده است ، برای رانندگی پرانرژی نسبتاً ضعیف است.

 
اتومبیل هایی که از میهمانان ما بازدید کرده اند ، تغییرات زیادی دارند که حجم موتور ، تجهیزات ، گزینه ها را گسترش می دهد و یک خریدار بالقوه همیشه قادر به انتخاب آنچه دوست دارد و برای پول است.
 

تفاوت بین این اتومبیل ها ، از نظر عملکردی مشابه چیست؟ Dodge سنگین ، محافظه کار و از لحاظ تاریخی راحت است - این برجسته اوست. فرانسوی عجیب و زیبا است ، برای حرکات طراحی تازه جالب است.
 

دو جهان بینی. سنت و آوانت -گارد. نور قدیمی و جدید. انتخاب شما ...
 

الکسی استلکوف

 
 
 

منبع: مجله موتور [شماره 3/1998]