درایو تست هیوندای سانتافه 2006 - SUV 2009

دیزل و "اتوماتیک"

دیزل و مسلسل ترکیبی وسوسه انگیز. این نسخه هیوندای سانتافه کلاسیک است که ما برای آزمایش انجام دادیم. و در عین حال ، برداشت های این مدل قدیمی جدید تازه شد. هرکسی که انتخاب خود را در هیوندای سانتافه قدیمی باز می کند ، در مورد همین چیز گفت ...
 

خوب ، بله ، به نظر نمی رسد جالب باشد ، اما چه چیز دیگری می توانم DRIVE جدید و همه را بیش از 30،000 دلار خریداری کنم؟ به نظر می رسد که به نظر می رسد ، اما روشی که هست.
 

من برای همه اودسا نمی گویم ، اما ..
آیا می دانید این مدل چند ساله است؟ هشت این اولین بار در سال 1999 در دیترویت نشان داده شد. شرکت هیوندای در آن زمان به تازگی دستگیری بازار آمریکای شمالی را آغاز کرد. از این رو انتخاب مکان برای اولین بار و نام کالیفرنیا. خوب ، امسال ، سانتافه خوب قدیمی شهروندی روسیه و پیشوند کلاسیک را دریافت کرد تا با نسل جدید اشتباه نگیرد. اکنون در کارخانه اتومبیل Taganrog تولید می شود.
 





این خودرو فقط در سواحل آزوف مونتاژ نشده است ، همچنین بدن آن جوش داده شده و رنگ آمیزی شده است. من برای همه اودسا به شما نمی گویم ، اما نسخه ای که برای آزمایش گرفته ایم بسیار با احترام ساخته شده است. شکاف بین پانل های بدن یکنواخت است ، درها بسته است ، به وضوح باز است ، رنگ حتی در یک کلمه است ، هیچ چیز به یک تولید کننده داخلی نمی دهد.
 

با مطالعه دقیق ، تعدادی از ظرافت های دلپذیر یافت می شود. اولا ، قلم ها ، از جمله در درب پنجم ، تحت یک چنگال طبیعی ساخته می شوند. به هر حال ، دسته تنه کثیف نمی شود. ثانیا ، سپر جلو از پایین چمن زنی می شود که زاویه ورود را افزایش می دهد. سوم ، سکویی برای بلند شدن روی سپر عقب. چهارم ، و حلقه های بکسل در جلو و عقب وجود دارد (اکنون شما در هر SUV با آنها ملاقات نخواهید کرد ، و به ذکر کراس اوور نیستید). چرا من روی این جزئیات تمرکز می کنم؟ و به این واقعیت که آنها مدل هستند. این یک ماشین رویایی نیست بلکه یک ماشین برای زندگی واقعی است.
 





چقدر بد هستی؟
کره ای ها جسورانه تر با سالن نسبت به بدن هزینه دارند. اگر قاب دوتایی کنسول مرکزی هیچ ارتباطی برای شما ایجاد نمی کند ، پس به اندازه کافی خراب نمی شوید. و اگر بدون شوخی باشد ، در داخل ماشین به هیچ وجه برداشت های منسوخ را نمی کند. سالن به طور کلی بد نیست و با یک امتیاز به چهار سخت می رود. با این حال ، برای درک اینکه چرا پنج نفر نیست ، به ظرفیت خود نیاز خواهید داشت. به عنوان مثال ، لانه های زیر دکمه های ردیف فوقانی روی کنسول مرکزی از نظر اندازه کمی متفاوت هستند. جنایتکار نیست ولی به هر حال. درست است ، اکثریت قریب به اتفاق مصرف کنندگان به احتمال زیاد به این موضوع توجه نمی کنند ، بلکه به مواد نهایی با کیفیت بالا و غیر منتظره هستند. پلاستیک های نرم ، پوست صندلی ها ، اثاثه یا لوازم داخلی درها همه بدون ادعای لوکس ، اما بسیار ، بسیار محکم است.

در مورد فرود راننده ، برای من با ارتفاع 186 سانتی متر ، کمی زیاد است. حتی با پایین ترین صندلی. هوای کافی بالای سر وجود دارد ، اما به طور کلی ، کمی راحت تر خواهد بود. و با تنظیم طولی صندلی همان داستان. کمی برگشت به حرکت ، و این عالی خواهد بود. یا شاید هیچ ستون فرمان فقط با تمایل تنظیم شود. در نتیجه ، چهار نفر فرود می آیند.
 

مسافران عقب خوش شانس بودند. مبل راحت است ، پاها برای پاها وجود دارد ، دارندگان فنجان و جیب در پشت صندلی های جلو چیز دیگری برای نیاز به خوشبختی دارند؟ مگر اینکه شیب قابل تغییر پشت ، بنابراین موجود است.
 

در مورد تنه ، دارای حلقه های تقلب ، مش برای اتصال محموله و ظروف بی شماری در زیر کف کاذب برای یک پارچه ، ابزار و چیزهای دیگر است. حیف است که صندلی های عقب تاشو تشکیل نشده است.


موضوع: هیوندای سانتافه کلاسیک
 


 






نیازی به عجله نیست
از نظر کنترل ، سانتافه کلاسیک یک دهقان میانه است. نه شور و شوق و نه شکایات فرمان و بازخورد ، اثربخشی و حساسیت ترمزها ایجاد نمی شود. در مقایسه با کراس اوورهای مدرن ، رول ها در گوشه و کنار بزرگ هستند. با این حال ، سانتافه جدید در چرخش صاف کمتر تکیه می کند ، اما با مانور تیز آن را در هیئت مدیره قوی تر می کند. اما مسیر کلاسیک حتی در یک جاده بد هم در قوس و هم در خط مستقیم ، عزت را حفظ می کند.
 

به هر حال ، با صافی دوره ، همه چیز از نظر کلاسیک است: نوعی گزینه سازش. شما چیزهای کوچک ، بی نظمی های بزرگ را نیز احساس می کنید ، اما بدون ناراحتی بسیار. شدت انرژی سیستم تعلیق برای جلوگیری از خرابی کافی است.
 





با توجه به پیکربندی دیزل AT3 ، من بسیاری از چیزهای نامطبوع را از طرف همکاران شنیدم که در یک نمایش در Taganrog روی آن اسکیت بازی کردند. بگویید ، او به هیچ وجه نمی رود. و چرا سوار آن می شود ، موتور فقط 2.0 لیتر است ، البته با تزریق مستقیم و توربین. در حقیقت ، شتاب به صدها نفر طولانی است ، اما به 60 کیلومتر در ساعت در شهر لازم است ، بسیار سریع است. خرابی در سرعت کم Turboyama احساس می شود و توربین در جایی با 2500 چرخش کار می کند. درست است ، انتقال به گونه ای پیکربندی شده است که نگه داشتن فلش Tachometer در محدوده کار از 2 تا 3 هزار چرخش راحت باشد. این کار را می توان در حالت اتوماتیک انجام داد و در جعبه دستی تقلید از تعویض پی در پی وجود دارد. با این حال ، سوئیچینگ دستی فقط در ابتدا بهترین گزینه برای شتاب به نظر می رسد. ارزش این کار را دارد و می فهمید که دستگاه نسبت به شدت فشار روی پدال گاز بسیار حساس است و ممکن است به عنوان مثال ، دنده سوم کیلومتر تا 95 در ساعت را نگه دارد.
 





با حرکت شهری ، دیزل سانتا به هیچ وجه مشکلی ایجاد نمی کند. موتور در صورت لزوم اجازه می دهد تا ابتدا چراغ راهنمایی و رانندگی را ترک کند (مگر اینکه البته در حدود یک برگ کوچک و نه پورشه کاین و BMW X5) و سبقت با سرعت تا 100 کیلومتر در ساعت ، به راحتی می تواند. این زمانی است که سریعتر به اینجا می روید ، بله ، به سهام نیاز دارید. اما به طور کلی ، پویایی قابل قبول است. در پایان ، موتور دیزل به دلیل سبقت سریع انتخاب نمی شود ، بلکه به خاطر صرفه جویی یا کشش در پایین است. اما در این حالت ، البته ، فقط اولین مورد درست است. با توجه به اندازه گیری های ما ، در شهر این مصرف در حدود 11.2 لیتر در 100 کیلومتر نگه داشته می شود (رایانه روی صفحه کمی بیشتر از 11.7 را نشان می دهد). خوب ، در مسیر همه چیز به خلق و خوی راننده بستگی دارد. اگر حالت بدبینانه حالت سرعت را نقض کنید ، فواید 140 کیلومتر در ساعت ماشین بدون استرس زیاد است ، مصرف آن کمتر یا حتی شهری نخواهد بود. اگر 100110 بروید ، لیتر 8 در هر صد بیرون می آید.
 

شاید ، گرچه نباید
واضح است که سانتافه کلاسیک برای خارج از جاده ایجاد نشده است. در حالت عادی ، درایو جلوی و واکنش وی مشخصه است. فعال کردن حالت 4x4 غیرممکن است. در صورت لزوم ، چرخ های عقب به طور خودکار و از طریق Mawtu Wisk به هم وصل می شوند. از یک طرف ، حداقل الکترونیک ، از سوی دیگر ، ناسازگاری جزئی بین ظهور یک وضعیت بحرانی و واکنش به آن. شما سعی خواهید کرد که احمقانه بر روی گاز روی خاک شل فشار دهید و چرخ های جلو قبل از ورود به بازی به حفر می شوند و قادر به کمک به آنها خواهند بود. این سانتا قدیمی خوب به شما ورق های تقلب در قالب سیستم های ضد صنعتی مد روز نمی دهد. اگر قافیه را یاد نگرفته اید ، اسکید نکنید ، اسکید نکنید ، و نه ... ، منتظر هدایا نیستید.
 





با تجربه یک کراس اوور در یک خط که توسط کامیون ها شکسته شده است ، می توانم موارد زیر را گزارش کنم: اول از همه ، آن را با یک زیر فریم ، که بسیار با موفقیت در جلوی گیربکس عقب قرار دارد ، به خاک می چسبد. این مطمئناً است ، زیرا من خودم این خاک گیر کرده را انتخاب کردم. فاصله از زمین تا زیر فریم (آنها در همان سطح هستند) 22 سانتی متر است. بقیه قسمت پایین صاف ، مرتب و مرتب است ، گویی که یک کراس اوور نیست ، بلکه SUV است. نه یک صدا خفه کن می تواند و نه مخزن بنزین چسبنده. سیستم تعلیق عقب ، گرچه چند لینک مستقل است ، اما شبیه یک ملایم نیست. جلو نیز کاملاً خوب به نظر می رسد. بله ، و حتی با سرعت کم در دوقلوهای سخت و چاله های کلاسیک ، کاملاً پیش می رود ، انگار شناور است. همه اینها دلیلی برای صعود از آن در یک بوس نیست ، اما هنوز هم خوب است.





بنابراین چه چیزی در باقیمانده خشک می گیریم؟ سانتافه کلاسیک ستاره های کافی از آسمان ندارد ، اما روی زمین محکم است. برای سوار مناسب نیست (حتی اگر با موتور بنزینی باشد) ، اما به یک راننده باتجربه که می تواند با آرامش سوار شود لذت می برد. او دیزل اقتصادی و انتقال اتوماتیک خوبی دارد. یک سالن دلپذیر و دلپذیر ، برای حمل و نقل یک خانواده بسیار جادار است. مکان راحت راننده ، به شرط اینکه خیلی زیاد نباشید. و قیمت جالب پیکربندی AT3 (کنترل دیزل-اپل-کازا) 769 900 روبل (30 800 دلار).
 

دو سؤال در پشت براکت ها باقی مانده است: چگونه دیزل سانتا با بابا نوئل دوست می شود و چه اتفاقی برای او می افتد در یک جاده لغزنده وقتی که همه درایو به طور خودکار به هم وصل می شوند. ما مطمئناً به آنها پاسخ خواهیم داد ، زیرا سانتافه کلاسیک تا بهار در یک تست طولانی در سرمقاله باقی خواهد ماند.
 


 
نویسنده: Savva Safonov ، عکس الکساندر اورتنووا-بارانووا
 
 
 

 
 

منبع: مجله 4x4 [دسامبر/2007]