درایو تست آزمایشی هوندا از سال 2009 SUV

و مخازن ما سریع هستند

در بیرون چشمگیر و سختگیرانه ، ساکت و عظیم در داخل است. ژاپنی های آمریکایی برای روسیه چقدر مناسب است؟
اولین باری که پشت فرمان کراس اوور خلبان جدید هوندا در کارلیا ، در تابستان ، یک ماه قبل از نمایش برتر در نمایشگاه اتومبیل مسکو قرار گرفتم. حتی پس از آن ، من اعتماد به نفس را که خلبان حتی به آسفالت نرم و صاف تر استراحت می کند ، دوست داشتم: حتی با سرعت زیاد ، راننده به هیچ وجه فشار نمی آورد - ماشین مستقیم کاملاً نگه داشته می شود ، و فرمان به اندازه کافی و بدون تأخیر واکنش نشان می دهد ، مثل یک سدان بزرگ خوب. این صاحبان کلاس تجاری بودند که بازاریابان هوندا روی آن حساب می کردند و خلبان را در بازارهای روسیه و اوکراین آزاد می کردند.
خارج از
قسمت بیرونی خلبان چشمگیر است: متقاطع مربع بیشتر از بسیاری از رقبای قاب شبیه به یک جایگزین واقعی است. با این حال ، در این حالت ، ظاهر فریبنده است: با وجود دفاع قدرتمند از میل لنگ ، این خودرو برای حمله به سرزمین های باکره در نظر گرفته نشده است ، اما ترخیص آن نسبتاً اندک است - فقط 203 میلی متر. اما جلوی ماشین آنقدر سخت است که در جریان او با تمایل به جاده می رود. چراغهای جلو و سپر بزرگ رادیاتور مشبک بالاتر از بیشتر رقبا است - نه از همه زوایای زیبا ، اما مشخص است که زره پوش قوی است و مخازن ما سریع است. درست است ، رنگ نقره از قبل تغذیه شده است و برای خلبان خیلی مناسب نیست. در اینجا یک چیز دیگر آبی تیره وجود دارد: در چنین کت و شلوار ، ماشین گران تر و محکم تر به نظر می رسد.
داخل
سالن دارای همان سبک است. پانل جلویی تماشایی است ، اما پلاستیک سخت تا حدودی در مورد مواد موجود در اینجا به وضوح خجالت می کشد. اما قفسه ها و جیب های زیادی وجود دارد که هر چیز کوچکی را می توانید آنقدر بر روی کابین برش دهید که بعداً نتوانید آن را پیدا کنید. عرض سالن به گونه ای است که رسیدن به درب مسافر از صندلی راننده دشوار است. بین صندلی های جلو ، یک تونل با فضای چمدان اضافی. بازو در ترافیک مناسب است ، مانند حساب شخصی شما می تواند در یک صندلی از هم جدا شود. خود صندلی کاملاً است الکتریکی ، خاطره ای از دو تنظیم وجود دارد. حتی با دو متر قد ، من به راحتی در پشت فرمان مستقر شدم ، مانند بهترین خانه های اروپا و فیلادلفیا. اما دستگاه ها دوست نداشتند. همه چیز در اینجا با اطلاع رسانی خوب است ، اما طراحی به سبک ابزارهای مدرن با شماره گیری نوری شلوغ است. به نظر می رسد کاملاً ارزان است ، گویی طراحان هوندا به فروش این عنصر در فروش در IKEA نگاه می کنند. اما در پشت سیستم استریو ، آنها علی رغم حضور یک ساب ووفر ، صدا به نمایشگاه چینی رفتند ، صدای باس حتی در مدل های هوندا مقرون به صرفه تر گزینه های بسیار بهتری نیز وجود دارد. اطلاعات در صفحه نمایش در بالای کنسول مرکزی در همان قطب نما و سایر گرافیک های اضافی نمایش داده می شود. اما صفحه نمایش خود قطعه ای است ، قلم خیلی واضح نیست. برای آمریکای شمالی ، یک سیستم ناوبری با صفحه نمایش کامل در دسترس است ، اما در روسیه باید از این امر راضی باشد.
اهرم اتوماتیک در آخرین مد واقع شده است - در وسط کنسول مرکزی ، کمی نزدیک به فرمان. استفاده از آن راحت است ، اما این عنصر تا حدودی خارجی به نظر می رسد. دستگاه اتوماتیک پنج حالت ، بدون حالت دستی است ، اما با احتمال محدودیت های اجباری در 4 (Overdrive Off) ، 3 ، 2 و 1 برنامه. فرمان بزرگ ، راحت ، با پوست با کیفیت بالا ، هم در ارتفاع و هم در هنگام عزیمت تنظیم شده است. روی فرمان سیستم صوتی ، کنترل کروز و رایانه در داخل. نمای کلی از آینه های بزرگ بزرگ به شما امکان می دهد وضعیت جاده را به سرعت ارزیابی کنید و پارک کردن خلبان و به لطف کمک سنسورهای پارکینگ و اتاقهای عقب دشوار نیست. نمایشگر او ، اگرچه این مسیر را نشان نمی دهد ، مانند برخی از اتومبیل های آلمانی ، اما در نمای عقب آینه منطقی و واضح است.
ماشین خلبان هوندا هشت (2+3+3) است. ردیف دوم راحت و جادار است ، با آرامش سه نفر در محل ذخیره مکانی برای هر دو پا و شانه ها قرار دارند. اما در ردیف سوم بهتر است صریحاً از آنجا صعود نکنید. برای کودکان کلاس میانی ، من به والدین توصیه نمی کنم ، و پرواز از کنار ردیف دوم تاشو ناخوشایند است و فضای کافی برای پاها در گالری وجود ندارد. اما دارندگان جام یک دوجین سکه هستند. از این گذشته ، در ابتدا خلبان برای ایالت ها ایجاد شد و در آنجا ، هنگام انتخاب ماشین ، تعداد دارندگان جام مهم است.
در تجارت
سفر به خلبان استراحت: در داخل آن ساکت ، آرام ، راحت است ، حتی ترافیک پایتخت شما را اذیت نمی کند که در صندلی خود بنشینید ، فقط شما رها می شوید و در جمع بافندگی می کنید و چنین عایق صوتی می تواند با کلاس بسیار گران قیمت پریمیوم حسادت شود. زمینه ای برای شتاب وجود دارد؟ سخنرانی روی زمین و گرفتن! سرعت خلبان با اطمینان ، یکنواخت و آرام به دست می آید. صندلی را فشار نمی دهد ، اما رانندگی کافی وجود دارد. طراحان تصمیم گرفتند که برای این SUV برای یک موتور بنزین 3.5 لیتری V6 با ظرفیت 257 اسب بخار کافی باشد. خوب ، شاید آنها تا حدودی درست باشند ، موتور با خوشحالی می چرخد \u200b\u200b، منبع تغذیه جامد است. این دستگاه بدون توجه به کار می رود ، اما در هر زمان می توانید تقریباً بدون تأخیر تسریع کنید. با این حال ، کشش واکنشی لازم نیست صبر کند: از این گذشته ، 257 اسب مجبورند 2700 کیلوگرم جرم کامل را بکشند ، یعنی. کمتر از 100 اسب بخار. در هر تن
فرمان از توقف تا متوقف شدن بیش از چهار چرخش ، با سرعت بالا خوب است ، اما لاستیک در شهر است. در جایی که یک ماشین به راحتی یک تنه را برای یک حرکت می چرخاند ، خلبان مجبور می شود فرمان را رهگیری کند. اما شما از ترمزهای اینجا خوشحال بودید که تفاوت بین این متقاطع بزرگ و یک سدان مدرن را احساس نمی کنید: با هر سرعتی ، کندی یکنواخت است ، ABS فقط در مناطق کاملاً لغزنده کار می کند ، مسیر خلبانی کاملاً حفظ می شود. در چنین لحظه هایی ، من نمی توانم باور کنم که ماخنا سنگین تر از 2.5 تن است که می تواند مانند آن کند شود: نگاه کنید و به عقب نگاه کنید.
اما از آسفالت روی خلبان شما باید با احتیاط حرکت کنید: ترخیص 203 میلی متر و عدم وجود یک دیفرانسیل intermose باعث نمی شود که متقاطع حتی یک مسیر گل کم عمق غلبه کند. مسدود کردن اجباری VTM دیفرانسیل عقب و توزیع مجدد الکترونیکی لحظه بین محورها (در شرایط خلبانی عادی ، ماشین پیشرانه جلو) پس انداز نمی کند. تلاش برای تماس با یک قاب زیبا تقریباً در جستجوی تراکتور به جنگل فراخوانی شد: در یک مسیر بی ضرر از مخزن شهر ، بی شرمانه با محافظت از میل لنگ و در یک گودال چرخ ها به خاک می چسبید. شروع به ناتوان کردن زمین ترک خورده ، اما کاملاً ناکارآمد.
در نهایت
آیا هوندیان یک متقاطع ایجاد کرده است که قادر به جذب صاحب یک سدان کلاس تجاری است؟ یا مانند این: آیا افراد ثروتمند خانواده خلبان هوندا را که به سدان عادت کرده اند خریداری می کنند؟ آنها خواهند بود ، اما بدون هیجان. در راحتی ، ارگونومی ، کنترل پذیری بدون شک گزینه ای عالی است. اما در مورد مصرف سوخت چیست؟ حتی با تهاجمی ترین سواری ، این هوندا به طور متوسط \u200b\u200bحدود 18 لیتر A95 در هر 100 کیلومتر نوشید! و اگر من سعی کردم شیطان را به شدت از چراغ راهنمایی شروع کنم ، هنگام سبقت در بزرگراه من Overdrive را خاموش کردم ، رایانه روی تخته بیش از 20 لیتر در صد را نشان داد. خیلی زیاد! با تمام مزایای این تازگی ، اشتهای او بود که بیشترین ناراحت بود. در تابستان ، نمایندگان شعبه هوندا آمریکایی به دلیل مبارزه با مصرف بیش از حد سوخت ، با راندمان بهینه سوخت می بالند ، آنها سیستم VCM را به موتور معرفی کردند: بسته به شرایط حرکت ، الکترونیک از یک تا سه سیلندر جدا می شود. در همان زمان ، نشانگر Eco روی سپر ابزار روشن می شود - به این معنی که موتور پس انداز می کند. اما این سیستم فقط در بی ضرر ترین حالت ها کار می کند: در بزرگراه هنگام رانندگی با سرعت ثابت. در شهر VCM ، حالت پاره شده از خواب بیدار نمی شود و اجازه نمی دهد موتور آرام شود. در ایالات متحده آمریکا ، این آسانتر به نظر می رسد که بنزین گالن کمی بیشتر از دلار هزینه دارد و کمتر از 40،000 سبز از خلبان خواسته می شود. ما از 1400،000 تا 1،500،000 روبل داریم. و روس ها می دانند که چگونه نمی توانند بدتر از آمریکایی ها حساب کنند. چه زمانی یک دیزل مدرن در زیر هود مخزن خلبان ظاهر می شود؟
   
 

 

 

منبع: مجله "رانندگی"