درایو تست آلفا رومئو 156 2003 - 2005 سدان

جولیت جدید

آلفا رومئو 156 - خودکار رنسانس
 
یک ماشین خوب به سادگی موظف است توجه را به خود جلب کند - به طور معمول مدلهای عبور ، مدت طولانی زندگی نمی کنند (به استثنای ، شاید ، صنایع دستی داخلی و اتومبیل های خارجی فوق العاده مانند Daewoo ، و حتی فقط در کشور ما ).
 
بنابراین ، بسیاری از افراد در حال کار بر روی طراحی هر دستگاه هستند و به طور مداوم - واقعیت های مدرن به گونه ای هستند که برای حفظ تقاضا ، ظاهر آن باید به روز شود (حداقل یک بار در هر پنج سال). با این حال ، هیچ قانونی بدون استثنا وجود ندارد ، و ماشین های واقعاً زیبا ، دقیقاً مانند زنان زیبا ، سن ندارند. اگرچه چنین اتومبیل هایی به ندرت متولد می شوند.
 
اما هنوز ظاهر می شود نمونه بارز آلفا رومئو 156 است که جلال سابق برند معروف را احیا کرد. برای یک شرکت ایتالیایی ، این ماشین وارث مدل افسانه ای Giulietta (در یک زمان که توسط استودیوی Bertone ساخته شده است) شد ، که در اواسط دهه 50 جاده شبه جزیره آپنین و بقیه اروپا را فتح کرد. با ظاهر وی ، مشخص شد که برخلاف گفته های Spitens ، انتقال زیر بال فیات برای آلفا رومئو پایان نیست ، بلکه تنها یکی از مراحل توسعه است.
 
با دیدن چراغ در سال 1997 ، در سال 1998 ، 156 مین عنوان یک ماشین سال در اروپا را به دست آورد ، بلافاصله تقریباً پرفروش شد و با صعود به خطوط اول رتبه بندی خودروها صعود کرد. و البته نمای بیرونی ماشین در اینجا نقش مهمی داشت. نکته قابل توجه ، آلفا رومئو که به تنهایی مورد علاقه عموم مردم قرار گرفته است. سپس سانترو استیل خانگی مانند Pininfarina ، Bertone و Italdesign ترتیب داده است. اما تا زمستان سال 2002 ، هنگامی که ایتالیایی ها ، به دنبال قوانین غیرقابل توصیف بازار ، تصمیم به به روزرسانی آن گرفتند ، آنها با مشکلی روبرو شدند - چگونه می توان با حداقل ضرر برای ظاهر یک ماشین ، دوباره استراحت کرد؟ در آن زمان ، خالق ماشین والتر د سیلوا و جانشین وی آندریاس بالتیناس ، که این شرکت را به مردم آلفا رومئو آورده است ، قبلاً این شرکت را ترک کرده است (اولین نفر اکنون پست آئودی را به عنوان طراح آئودی و دوم از آن زمان دارد. 2002 در موقعیت مشابه در سوبارو). در نتیجه ، چنین یک رویداد مسئول باید به یک متخصص شخص سوم واگذار شود. این نقش کاملاً توسط رئیس آتلیه بدن Italdesign Georgetto Jujaro بازی شد ، که به هر حال ، به عنوان بهترین طراح اتومبیل قرن گذشته شناخته شد.
 
با هدایت اصل خوب ، آنها به دنبال خوب نیستند ، ماسترو به طور جدی در نمای بیرونی خودرو مداخله نکرد و فقط در نگاه اول سکته های جزئی فقط یک زوج را اضافه کرد. 156th دریافت دیگری ، مطرح شده (در مقایسه با نسخه Dorestyling) ، یک شبکه رادیاتور دروغین ، چراغهای شفاف جدید و یک سپر - به نظر می رسد کمی ، اما جلو و خود ماشین به طور کلی شروع به سخت تر شدن می کند ، تهاجمی ... به هر حال ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن ، پس از آن در ظاهر خودرو ، جهت جدیدی از طراحی شرکت ها آشکار شد - به لطف مشبک رادیاتور دروغین ، همانند آلفا رومئو 147 ، صورت خودرو شروع به شبیه به منقار یک پرنده درنده کرد. در غیر این صورت ، نمای بیرونی 156 امری عملاً بدون تغییر باقی مانده است-این در سدان خانوادگی بیانگر و شیک ایتالیایی یکسان است.
 
و نه تنها در خارج ، بلکه در داخل. حداقل تمام اپیت های ذکر شده را می توان به قسمت داخلی آزمون 156 نسبت داد. به لطف ترکیب هماهنگ پوست پلاستیک سیاه و قرمز ، تقریباً تمشک ، بسیار چشمگیر به نظر می رسد. امروزه همه خودروسازان نمی توانند چنین ترکیب رنگی جسورانه ای داشته باشند. و اکنون دکوراسیون تزئینی شیک به سبک فناوری پیشرفته در این حالت فقط به عنوان یک سکته مغزی کوچک به نظر می رسد ، مکمل و تأکید بر طراحی داخلی اصلی است.
 
علاوه بر این ، این اثر با تبدیل کلید در قفل احتراق شدت می یابد ، هنگامی که مقیاس کاملاً سیاه داشبورد و کنسول جلو ناگهان زنده می شوند و چراغ های قرمز روشن را چشمک می زنند. و ماشین شروع می شود ، به خود جلب می کند ، ... و می توان آن را به تمام معایب بخشید - و یک بالش صندلی کوتاه برای یک راننده بلند و یک گره پدال باریک و نه مناسب ، جایی که کف کفش های گسترده به یکدیگر چسبیده است ، و یک سالن به اندازه کافی جادار برای یک ماشین خانوادگی. اگرچه اینها شاید همه کاستی ها باشند. اگر بعضی اوقات شکوفه های مونتاژ در اتومبیل های پیشرو و نه تنها سالن ، بلکه بدن نیز یافت می شد ، پس نمی توانید این را در مورد این آلفا رومئو بگویید - هم قسمت های بدن و هم پانل های داخلی بیش از مرتب هستند. با این حال ، آیا ارزش جستجوی نقص های جدی در یک ماشین با قیمت 26000 یورو را دارد؟
 
به هر حال ، برای این پول ، ایتالیایی ها نه تنها یک سدان مجهز به چاه ، بلکه به خوبی مجهز نیز ارائه می دهند. در اینجا یک کنترل آب و هوا دو منطقه ای ، یک بسته کامل برقی با سنسورهای باران ، روشنایی ، مرحله بندی شیشه جلو اتومبیل و هوای تمیز ، گرم کردن صندلی های جلو ، یک آکوستیک با آکوستیک ، ABS (C EBD) ، یک سیستم پایداری دوره نامحدود (VDC ) و شش کیسه هوا.
 
علیرغم این واقعیت که دارایی 156 آلفا رومئو دارای خط مناسبی از موتورهای مناسب است ، که حاوی چندین واحد قدرت بنزین و توربودیل است ، فقط اتومبیل های مجهز به موتور دوقلوی 150 اسب بخار و همچنین نسخه های شارژ GTA با 250 اسب بخار V V V -، به طور رسمی به کشور ما وارد می شوند. شکل شش با حجم 3.2 لیتر. همچنین ، خریداران روسی می توانند دو گزینه را برای KP - مکانیک معمولی یا SELESPEED انتخاب کنند - IAC با کلاچ اتوماتیک ، با استفاده از فناوری F1 با سوئیچ های فرمان ایجاد شده است. با این حال ، برای نوع دوم انتقال باید بیش از 1500 یورو بپردازد.
 
در مورد ما ، ما در مورد نسخه دنیوی با موتور 2 لیتری جمع شده با گیربکس 5 سرعته دستی صحبت می کنیم. در اروپا موتور قدیمی محسوب می شود ، بنابراین 156 نمایندگی دیگر با این موتور نمی فروشند. با این وجود ، برای ماشین مناسب است و پویایی عالی با مصرف سوخت قابل قبول ارائه می دهد.
 
ویژگی اصلی موتور برای هر یک از چهار سیلندر است که دو شاخه جرقه وجود دارد. شمع های زوج باعث می شود سوخت بیشتر سوخت و در نتیجه بازده موتور افزایش یابد. یک و نیم اسب با دو لیتر محدودیتی ندارد ، اما مهندسان آلفا رومئو میانگین طلایی را بین قدرت و کشش ترجیح می دهند - حداکثر گشتاور موتور (181 نانومتر) در 3800 چرخش به دست می آید. موتور با چنین خصوصیاتی نیاز به تغذیه مداوم دارد - هرچه چرخش ها بیشتر باشد ، رانش بیشتر می شود. بنابراین با سرعت کم ، ماشین کمی متفکر ، بی حالی به نظر می رسد. اما ارزش آن را کمی خرد می کند ، هیچ اثری از اندیشه وجود ندارد - و ماشین شروع به واکنش حساس به هرگونه تغییر در موقعیت پدال گاز می کند. او به راحتی 156 را به جلو شلیک می کند و به او اجازه می دهد خود را به منطقه قرمز باز کند.
 
به هر حال ، ایتالیایی ها بسیار جالب به طراحی مقیاس Tachometer نزدیک شدند - روی بیکار و وقتی آرام بود ، پیکان او در جایی پایین به نظر می رسد و به منطقه ای که برای چشم ها آشنا است ، بالا می رود ، فقط وقتی موتور از 4000 انقلاب فراتر رود. شما خیلی سریع به آن عادت می کنید ، اما در ابتدا کمی ناراحت کننده است. یکی دیگر از موارد قابل توجه عایق صوتی باشکوه سالن است. نه ، این بدان معنا نیست که سکوت کامل در هنگام حرکت در ماشین سلطنت می کند ، اما شایان ذکر است که صدای موتور فقط پس از انقلاب 3000-3500 قابل تشخیص است ، با این حال ، این صدا برای شنیدن آن بسیار غیرقابل توصیف و خوشایند است می توان با آواز خوب مقایسه کرد.
 
زمستان ، پوشیده از فرنی برفی ، جاده آشنایی با چنین خودرویی مناسب است ، تا آن را ملایم و نه کاملاً کامل بیان کند. با این حال ، در چرخ آلفا رومئو و در چنین روکش شما بیش از اعتماد به نفس احساس می کنید - 156th سریع و به وضوح به دستکاری فرمان پاسخ می دهد ، و به راننده آزادی کاملی می دهد ، فقط گاهی اوقات اقدامات خود را با استفاده از سیستم تثبیت اصلاح می کند ، اما این بسیار ظریف اتفاق می افتد. ABS همچنین در صورت لزوم با دقت کار می کند ، فقط در آخرین لحظه روشن می شود (در حالی که روند کند شدن ، حتی روی پوشش لغزنده ، بسیار کارآمد اما هموار می شود).
 
نکته قابل توجه: ایتالیایی ها موفق شدند تنظیمات بهینه را برای تعلیق پیدا کنند (در جلو - طرحی که مخصوص طراحی 156 با دو اهرم اجباری طراحی شده است ، در پشت - Macpherson). از یک طرف ، تقریباً کاملاً سخت است که هرگونه رول جدی بدن را از بین ببرید. اما در عین حال ، دندانپزشک و کاملاً راحت نبود.
 
یک ماشین خوب در حال حاضر بسیار زیاد است ، اما 156th فقط یک ماشین خوب نیست. متعلق به آن دستگاه هایی است که توسط قلب انتخاب می شوند که در نگاه اول عاشق آن می شوند ...
 
متن: ولادیمیر ژیدکوف
 

منبع: مجله Mkobil