Test Drive Nissan Qashqai 2007 - 2010 SUV

Nie wierz w reklamę

Jesteśmy przekonani, że Nissan Qashqai nie jest odpowiedni do zniesienia, ale Nissan X-Trail jest prawie pojazdem terenowym. Ale wiemy, że są one wytwarzane na tej samej platformie. Więc są bliźniakami, czy nie? Czy kiedykolwiek kupiłeś Sweets M & MS? Pomimo widocznego motleya wszystkie są takie same.
 

Inny odcień, trochę inny smak, ale poza tym są podobne. Wzięliśmy dwa takie kolory M&M Red i Srebrne. Aby szczegółowo dowiedzieć się, jak dwa Nissan są różne, zebrane na jednej platformie. I dlaczego X-Trail kosztuje 1 003 984 rubli (w konfiguracji, która przybyła do naszego testu), a qashqai 852 810 rubli to 6000 USD mniej?
 







6000 USD za 57 kg czy 300 mm?
Qashqai jest reprezentowany przez społeczeństwo jako samochód czysto miejski. Jego opis i zdjęcie są nawet nieobecne na stronie utworzone przez Nissana specjalnie do reklamowania jego SUV -ów. X-Trail to zupełnie inna sprawa. Jest promowany prawie jak SUV, chociaż jego miejsce znajduje się w serii crossoverów. W ten sposób mamy prawie samochód i prawie jeep na teście. Ale sztuczka polega na tym, że są naprawdę rodzimymi braćmi. Łatwo jest sprawdzić, czy spojrzysz z dołu.
 

Absolutnie te same przednie i tylne zawiesiny. Jedyną różnicą jest nadmiar rundy sprężyny na X-Trail. Struktura zasilania dna, od przestrzeni po punkty montażowe silnika, całkowicie się zbiega. Nawiasem mówiąc, oba silniki mają podobną benzynę, 2,0 litra, a transmisja jest również wariatorem.
 

Cena różni się o 6000 USD. Dokładnie w tyle, dodatkowe 300 mm ciała dodane do X-Trail w strefie bagażnika. A może jest to cena za dodatkowe 57 kg wagi?
 









Nie wiesz, dlaczego potrzebowałby przycisku?
Główna różnica między parą w górnej części ciała, ponieważ dno jest całkowicie zbieżne. Siedząc w Qashqai, czujesz to ostro. Nie jest tutaj zatłoczony, ale po mieszkaniu X-Trail czujesz się w jaskini. Jeśli przyjrzysz się uważnie, możesz zauważyć, że jaskinia jest nie tylko mniejsza niż mieszkanie, ale także skończyła mniej ostrożnie. Plastikowe nakładki na progi rozproszyły się już w szwach, a obrzeża wybiegu dźwigni wariatory jest w jakiś sposób niechlujne. Zatem budżet modelu jest dyskretnie podkreślony (w końcu w jego ojczyźnie Nissan jest tradycyjnie tanim producentem).
 

Niemniej jednak ogólny obraz z wewnętrznego Qashqai tego nie psuje. Ton dla całego wnętrza jest ustawiony przez deskę rozdzielczą wykonaną wyraźnie, radośnie, świeżo i z dobrym smakiem. Ale X-Trail nie może się pochwalić. Jest dość bez twarzy, siarka i nieokreślona. To było tak, jakby zostało wyciskane w plastiku przedniego panelu i wykończone do przyzwoitości. Tak, a teraz nie znajduje się w środku panelu przednim, jak pierwsza generacja, ale powyżej kolumny kierownicy, jak wszyscy inni.
 







Duch walki w terenie X-Trail daje dźwignię Variator, która najpierw stara się dostać się do L. Oh, miłość do jazdy na dolnej linii Blood Line of Off-Road Warriors. Ale w końcu cienki qashqai jest w rzeczywistości wyposażony w dwa zdejmowane holownicze oczy, regularnie! A jaki on jest z lewej strony kierownicy w panelu? Przycisk Zamknięcia ESP. Więc samochód miejski? Czy producent to wątpisz?


Materia: Nissan Qashqai








Materia: Nissan X-Trail


 





Granie na równych warunkach z marginesem przyczepności
Przede wszystkim dowiedzieliśmy się, jak zachowują się zanieczyszczenia w błocie: w jaki sposób techniczne bliźniaki lub naprawdę lubią dwa zupełnie różne samochody?
 

Pierwszy wyścig, popełniony w szorstkim terenie, pokazał, jak czerwony orzech ... z łatwością rozrywa srebrnego przeciwnika w ćwiczeniu, aby wziąć śliskie wzgórze. Mówiąc najprościej, Qashqai jechał, ale X-Trail nie jest. Dodatkowe funty mu zapobiegły. Qashqai dotknął z dowolnego miejsca w powstaniu, a z radosną osaną wspinała się nad nadmiarem. Wykopał się w koła dołu, poślizgnął się trochę, ale poczuł się swobodnie. X-Trail, jako cięższy towarzysz, wymagał dobrego przyspieszenia, ale nawet z marginesem przyczepności na samym końcu, kiedy konieczne było przejście przez parapet tylnymi kółkami, poddał się i nie zakończył manewru.
 







Opuściłem wzgórze połączone oponami drogowymi, poszliśmy w poszukiwaniu nowych przygód. Każda nowa kałuża lub brudny bałagan z rutyną potwierdził wszystko, jeśli nie jest to zaleta, to gra na wyrównanych samochodach z prawie jeepa. Wygoda X-Trail na drogach zapewniła elektroniczny system pomocy do pochodzenia z góry oraz bardziej miękkie i energochłonne ustawienie zawieszenia, które pomogło przełknąć nieprawidłowości gleby. Qashqai z powodu niższej wagi i bardziej zaciśniętego zawieszenia, wręcz przeciwnie, wzrosła nad nierównościami, co zapewniło minimalny komfort kierowcy i pasażerów. Jednak jednocześnie zawieszenie było lekko grzmotowane, a intensywność energii nie zawsze była dla niej wystarczająca.


Strzała zmienia się i składa
X-Trail z luzem 200 mm ma bardzo dobry wskaźnik kąta wejścia 29 stopni, ale średni kąt Kongresu 23 stopnie jest wystarczający z powodu długiego bagażnika. Plezyjna dróg Qashqai wynosi również 200 mm. Producent nie wskazuje dla niego kątów wejścia/kongresu, ale wizualnie tylny zderzak, w przeciwieństwie do kolegę, wcale mu nie przeszkadza. Wymiar kół obu jest taki sam, ale Qashqai wygląda bardziej harmonijnie niż X-Trail, który jest proszony o bardziej masywne rolki.
 

Dwuliczny silnik jest o wiele łatwiejszy do poradzenia sobie ze światłem Qashqai niż z cięższym X-Trail. To samo można powiedzieć o wariatorze, ale dla X Trail został poważnie skonfigurowany. Jeśli w Qashqai strzałka tachometru natychmiast spadnie na drugą połowę tarczy i nie pozostawia jej, dopóki nie zwolnisz pedału gazu, wówczas w X-Trail naśladuje automatyczną skrzynię biegów i przesuwa się, chociaż jasne jest, że te kroki są wirtualny.
 







Myślę, że znaleźliśmy odpowiedź na główne pytanie testu. Te dwa samochody mają znacznie więcej wspólnego niż reklama. Oba są odpowiednie na racjonalną drogę w terenie, a Qashqai jest nie mniej niż X-Trail, aw niektórych przypadkach jeszcze więcej. Pod względem sterowania i manewrowanowości Qashqai z wyprzedzeniem. To, co lepszy jest starszy brat, jest gładkość kursu, dekoracji i izolacji dźwiękowej. Oczywiście oczywiście. Reszta, szczerze mówiąc, od złego.
 
Autor: Dmitry Leontyev, zdjęcie Alexander Ortnova-Baranov
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 

Źródło: Magazyn 4x4 [styczeń/2008]