Test Drive Nissan Qashqai 2007 - 2010 SUV

Vunderkind

DEKLADACJA,
destrukcyjne,
dewaluacja
 
Co jeszcze jest na DE? Jednak jaka jest różnica, esencja nadal pozostanie niezmieniona: granice między ustalonymi segmentami nie były tylko umyte, ale zniszczone, podzielone na cząsteczki. Wkrótce dotrzemy do parkietu Matiz. Chociaż z drugiej strony, dlaczego nie. Za mało pieniędzy na duży crossover kupi kompakt.
 
Wciąż za mało? Weź ten, który jest mniejszy, jak nowy Nissan Qashqai.
To prawda, jeśli mamy czas. W ciągu zaledwie kilku tygodni dealerzy strzelili zamówienia przez dwa i pół miesiąca. Jeśli to nastąpi, kolejki krajowego Forda Focus wydają się nabywcom Qashqai z lekką zabawą. Ogólnie rzecz biorąc, nowość, jak mówią, zniknęła. Chociaż biorąc pod uwagę jakość i bardzo ważną w takich sytuacjach, koszt produktu zaproponowany przez Nissaniści, wcale nie jest to zaskakujące.
 
Więc jaką bestią jest ta Nissan Qashqai? Mówiąc z suchym językiem technicznym, kompaktowym kombi o zwiększonej drożności z 20-centymetrowym prześwitem drogi i możliwości opcjonalnej instalacji systemu napędu na pełne koła. Jeśli podłączysz wyobraźnię i spojrzysz na samochód z punktu widzenia potencjalnego nabywcy, obraz staje się odnowiony. Japończycy, nie obce, umieścili swoje pomysły między kompaktowymi crossoverami, takimi jak ten sam X-Trail lub Tucson i Hetchbes z segmentu C, zwracając się do tego do tych, którzy już wyrosły z klasy golfa, ale do średniej ważonej, w naszym zrozumieniu , SUV jeszcze się nie rozwinął. Jednak zapotrzebowanie na ten samochód na rynku wynika w większości nie tyle wymiary, co połączenie więcej niż atrakcyjnej ceny i dorosłej powierzchni, której główne tematy były jednocześnie w Nissan Murano. Oczywiście możemy powiedzieć, że wygląd antrapeu jest już nieoryginalny, ale z drugiej strony w przypadku samochodu o wartości podstawowej nieco ponad 20 000 USD, jest to tylko podobieństwo do korzyści. Co najmniej niewielu jego konkurentów może pochwalić się tym samym emocjonalnym, uczciwym, pozbawionym pseudo -podobnego projektu uroku.
 
Wnętrze nowości stylistycznie pasuje do wyglądu samochodu, jak mówią, bez suki bez suki, ale wygląda na znacznie spokojniej. Co ogólnie można wyjaśnić, ponieważ Japończycy początkowo ciągnęli Qashqai nie pod sobą, ale pod konserwatystą w większości Europejczyków. I chociaż nie było miejsca, które już stało się tradycyjne dla samochodów Nissana, nie było miejsca, zadzwoń do blady języka Salonu Qashqai się nie zmienia. Ścisły użyteczny panel Tevolona, \u200b\u200bgraficznie poprawny, jakby wizjer obrysowy opisany przez kompas ... wszystko jest solidne i reprezentacyjne. Uchwyty kubka, różne przyciski i przełączniki same w sobie są indywidualne, ale, co dziwne, podkreśla zalety stylu kabiny jako całości. Jednak Japończycy pozwolili sobie trochę dowcip. Panel Crossover przyrządu jest wyraźnie zawdzięcznia jej dwukarkowej konstrukcji w skali motocyklowej. Dziwne jasnopomarańczowe oko w środku jest własnym znaleziskiem Nissana. Wnętrze ożywa, ale nie psuje ogólnego obrazu.
 
Interesujące jest to, że gorsze od większości konkurentów w wymiarach zewnętrznych, Nissan wcale nie wydaje się blisko. To oczywiście nie jest pro -American Murano, ale dla pięciu pasażerów jest tu miejsce. Przestrzenie nóg i stóp będą wystarczające nawet z w pełni przedłużonymi przednimi siedzeniami. Nie ma nic do powiedzenia na temat przednich jeźdźców. Profil udanych krzeseł zapewnia pasażerów w jak największym stopniu w tych warunkach, a zakresy kontroli jednocześnie początkowo usuwają wszelkiego rodzaju ograniczenia wzrostu i cery ...
 
Ustawienia podwozia powinny również zadowolić wszystkich. Zawieszenie na pierwszy rzut oka wydaje się być zaciśnięte, biorąc pod uwagę wysoki środek ciężkości crossover, jest to bardzo przydatne minimalne. Na całkowicie akceptowalnym poziomie zapewniono również gładkość. To prawda, że \u200b\u200bna równiarce fluktuacje rezonansowe docierają do pasażerów prawie w pierwotnej formie. Ale tutaj Japończycy musieli wybrać: dynamiczne bezpieczeństwo lub absolutny komfort. Oczywiście woleli pierwszą opcję, ponieważ natywny element tego automatycznego asfaltu. Tutaj Nissan ujawnia wszystkie swoje karty atutowe. Głównym z nich jest 2-litrowy silnik o mocy 141 koni mechanicznych, w naszym przypadku agregowany również z markowym niedostępnym wariatorem. Dynamika crossovera, druga setka, jest dostarczana przez ten tandem, wymienia drugą setkę w około 11 sekund i robi to silnie i równomiernie, bez znaczących niepowodzeń i zatrzymań. Transmisja promuje silnik prawie od samego początku, zmniejszając jego ciśnienie dopiero po 120130 km/h. W przypadku różnorodności kierowcy można pijać ręcznie, ale w żadnym wypadku nie wpłynie to znacząco na rozwój sytuacji, elektronika będzie działać zarówno szybciej, jak i bardziej logicznie.
 
Dzięki takiej szybkości działa również system napędu pełnego koła. W Qashqai jest on zaimplementowany w taki sam sposób, jak X-Trail: za pomocą sprzężenia elektromagnetycznego, które przenosi się na tylne koła w trybie normalnym podczas poślizgnięcia się przednich. Jednak do 50% przyczepności jest tutaj przesyłana. Połączenie występuje szybko i niezauważalnie, dzięki czemu kierowca często nie był w stanie ustalić, czy wychodzi na przód, czy ukończyć z przodu. Dylemat ten można rozwiązać poprzez wymuszone blokowanie, chociaż będzie musiał się poruszać z prędkością nie wyższą niż 30 km/h, w przeciwnym razie mózgi niezależnie dadzą polecenie przejścia do trybu automatycznego.
 
Ogólnie rzecz biorąc, lepiej nie ruszać się na rozmytą leśną drogę. A żwirowy pas pokryty śnieżną krawędką asfaltu, śnieżkiem na podwórku? Qashqai bez wahania poradzi sobie z takimi problemami, ale nie potrzebuje więcej. Bierze swój własny, że z reguły jesteśmy najdrożsi, młodsi samochodem, ładniejsi i tańsze niż wielu konkurentów. Właśnie dlatego nie tylko góra, ale także najbardziej łagodne wersje crossover z napędem na przednie koła i prosty silnik o wartości 1,6 litra znajdzie swojego nabywcę.
 
Tekst: Vladimir Zhidkov
Zdjęcie: Yan Segal
 

Źródło: Magazyn mkobil [09.04.2007]