Honda Jazz (Fit) 2002 - 2004 Hatchback Test Drive

Improwizacja

Dlaczego jazz? Prawdopodobnie dlatego, że improwizacja danego tematu doprowadziła inżynierów silników Honda do tworzenia oryginalnego samochodu.

 

Małe samochody miejskie stają się coraz bardziej modne ze względu na ich praktyczność. Obciążenie megacities zmienia się przez nich w istniejącą mąkę i całkowicie odpiera chęć użycia dużego sedana, więc producenci zwracają uwagę na samochody specjalnie zaprojektowane do takich codziennych ćwiczeń. Obecnie kompaktowe samochody są w programie produkcyjnym prawie wszystkich wiodących firm. A rozwiązania projektantów i technicznych sprawiają, że są do siebie coraz bardziej podobne. Japończycy początkowo zdradzili mini klasę o wielkim znaczeniu, a teraz mają nadzieję na udaną ekspansję swoich dzieci na rynki zagraniczne.

  

Honda Jazz zewnętrzna zewnętrzna część głównego tematu improwizacji. Linia kaptura płynnie przechodzi w przednią szybę, a linia dachu nagle odrywa się na tylnych drzwiach. Prawdziwa pojedyncza kres! Wygląda na to, że coś podobnego już było, ale Hondianie udało się stworzyć rozpoznawalny samochód. Dobra naturalna uśmiech rusztu chłodnicy, reflektory pod dużymi przezroczystymi czapkami i żebrowanym kapturem są prawdopodobnie najbardziej oryginalnymi częściami samochodu. Tylne światła składają się z trzech części: Czerwone połówki są oddzielone przez przezroczystą wkładkę z dwoma zwojami sygnałów tury i tyłu tyłu, co bardzo podkreśla tył. Ale w profilu samochód wygląda dość zwyczajnie, a nawet nudno, na tle wysokiego ciała, nawet czternaście kół wydaje się małe.
Salon pozostawia niejednoznaczne wrażenie: z jednej strony wszystko jest przemyślane i wygodne, z drugiej, kombinacja wysokiej jakości i tanich materiałów wygląda wyraźnie. Panel przedni jest wykonany z drogiego wytłoczonego plastiku, a daszek i centralna konsola wykonana z bezpretensjonalnego plastiku. Przyciski sterowania audio z odtwarzaczem CD robią otwarcie chińskie wrażenie. Istnieją trzy duże pokrętła na tarczy instrumentów: prędkościomierz, obrotomierz i wskaźnik ilości paliwa. Oczywiste jest, że reszta funkcji niosą lampy sterujące, ale brak wskaźnika temperatury chłodziwa jest w jakiś sposób niezwykła.

 

Zgodnie z oczekiwaniami, samochód jazzowy dla dwojga: kierowca i jego sąsiad. Są przestronne i wygodne. Ale za sytuacją jest bardziej skomplikowane. Problem jest stary, ponieważ świat nad głowami jest miejscem, ale nie ma gdzie umieścić nóg. I dzieje się tak pomimo faktu, że twórcy maszyny zbombardowali podłogę, zmieniając zbiornik gazu.
 
Ale czym jest jazz w podróży? Czy istnieje improwizacja w ruchu? To wydaje się dość zwykły samochód. Tradycyjny MacPherson z przodu i skręcona wiązka na podłużnych dźwigni od tyłu w połączeniu z imponującym rozstawem osi zapewniają akceptowalny poziom komfortu podczas jazdy. Ale nie tylko. Taka architektura platformy umożliwiła zwycięstwo w wewnętrznej przestrzeni. 1,3-litrowy silnik z 83 litrami. str., Wyposażony w system bezpośredniego wtrysku, skierowany do maksymalnych oszczędności paliwa (6,9 litra na 100 kilometrów ulic miasta, sądząc po cechach technicznych) i przestrzeganie coraz trudniejszych standardów środowiskowych. Do 2000 rewolucji silnik jest szczerze wywiercony, ale potem budzi się, radośnie i płynnie kręci do 6000 obr./min. Pięcioosobowe pole działa idealnie: rzadko znajdujesz taką przejrzystość przełączania i małych ruchów dźwigni skrzyni biegów w małych samochodach. Nie ma też żadnych skarg na kontrolę. Wzmacniacz kierownicy, zgodnie z oczekiwaniami, ułatwia manewrowanie przy niskich prędkościach, aw szybkich zwojach obsługuje stabilne informacje zwrotne z kierowcą.

   

Oczywiście trudno jest zrozumieć nowy samochód w krótkim czasie, a niektóre niuanse pozostały nierozwiązane. Ale ogólnie Jazz pozostawił poczucie dobrze równoważonego, nowoczesnego samochodu. Teraz samochód udał się do certyfikacji, a pod koniec lata i wczesną jesienią pojawi się u dealerów.
 

Tekst: Dmitriry Belov
Samochód jest dostarczany przez Ralph Art Division.

Zdjęcie: rzymski ostanin
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 

Źródło: Magazyn Wheel [nr 57/2002]