Volkswagen Passat B5 2000 - درایو تست سدان 2005

آبجو یا شراب؟

اتومبیل هایی که دارای بدنه واگن هستند به راحتی در بین افراد خانگی و همچنین خانواده های خانوادگی به راحتی قابل توضیح هستند. به تازگی ، این وضعیت در رابطه با برخی از هیجان های ناسالم در مورد فعالیت های در فضای باز تشدید شده است. در همین حال ، خود نام - واگن ایستگاه - نشان می دهد که چنین دستگاهی ، وسیله ای نسبتاً در دسترس در برابر کمبود فضا در دراز مدت ، می تواند به عنوان تنها در خانواده استفاده شود.

 

اروپا مدتهاست که از مزایای واگن ایستگاه قدردانی کرده است: در محدوده تولید هر شرکت مناسب و معقول حداقل دو تغییر از این دسته از قیمت های مختلف وجود دارد ، و مدل های بیشتر و بیشتر وجود دارد. با استفاده از این فرصت ، ما نسل جدیدی از املاک رنو لاگونا را برای آزمون گرفتیم - و در یک زن و شوهر از یک رهبر در کلاس خود ، کف دست قهرمانی را برای سه نسل ، نوع VW Passat برگزار کردیم.

 

درباره آلمانی نجیب چیزهای زیادی نوشته شده است ، بنابراین ما مختصر خواهیم بود. ظاهری دقیق ، بدون زیاده روی ، همه چیز بسیار کاربردی است - و به طرز آرام. در عین حال ، ماشین به هیچ وجه ارزان به نظر نمی رسد ، حتی برعکس - گران تر از آن است که واقعاً باشد. علاوه بر این ، در نتیجه استراحت اخیر ، این ماشین دارای چراغهای جلو فوق العاده ای بود که ظاهر آن را تا حد زیادی تغییر داد. بنابراین ، حفظ عنوان افتخاری وسیله نقلیه سودمند مناسب برای حمل و نقل کالا یا انواع خانواده به کشور ، VW برای نقش اصلی ماشین اصلی و روزمره کاملاً مناسب است - شما می توانید بدون شرمساری از دفتر به محل کار و پارچ بروید. واگن ایستگاه واقعی.

 

فرانسوی ها به روش دیگر رفتند. اول از همه ، ما در مورد ظاهری بسیار برجسته صحبت می کنیم. مدل Laguna II سنت های خوب Nevada قدیمی قدیمی را ادامه می دهد (چه کاری می توانید انجام دهید ، فرانسوی ها را به سمت غرب وحشی می کشد). قسمت جلو میراث تجدید نظر در دهه 80 است: زاویه های کمتری ، خطوط تمیز تر به علاوه فن آوری های جدید -بالهای جلوی خودرو پلاستیک است (عنصر شکل دهنده بدنه به جزئیات نصب یک زمان تبدیل شده است). با توجه به کاهش کل مهارت راننده در روسیه ، یک ویژگی مهم است.

 

در خطوط صاف لوب های شیشه جلو اتومبیل ، هود و سقف چیزی بی فایده آینده نگر است. دیواره جانبی نیز خوب است - پنجره های عقب عاری از جهانی زاویه ای سنتی هستند که ظاهر یک ماشین پویایی را اضافه می کند. هر دو اتومبیل دارای ویژگی های مدل های اساسی (VW سدان و هاچ بک رنو) هستند - استمرار بلافاصله قابل مشاهده است ، در حالی که هارمونی جهانی نقض نمی شود. مانند همه واگنهای ایستگاه مدرن این کلاس ، اتومبیل ها برای نصب تنه بدون درد مجهز به ریل های سقف هستند و همچنین مکان های منظم برای بکسل دارند.

 

شیب شیشه ای عقب رنو بسیار بزرگتر از VW است ، که به قابلیت های پایین محفظه چمدان اشاره می کند (تا حدی ، این با تنظیمات طولی صندلی ها جبران می شود). اما چنین ویژگی ای به خوبی آیرودینامیک را تحت تأثیر قرار می دهد - تلاطم در شدید را کاهش می دهد. علاوه بر این ، در ماشین آلمانی برای جمع کردن پشت صندلی های عقب ، لازم است که پیشانی ها را از قبل تهیه کنید و در فرانسوی آنها فقط باید در پشت غرق شوند. دسترسی به فیکس های پشتی در هر دو اتومبیل به همان اندازه راحت است ؛ برای تبدیل کابین به تلاشهای بدنی قابل توجهی لازم نیست. یکی از ویژگی های متمایز رنو ، اثاثه یا لوازم داخلی به سرعت قابل جابجایی صندلی های رعد و برق است: می توان آن را در یک ماشین لباسشویی معمولی شستشو داد. بنابراین اثاثه یا لوازم داخلی بیشتر یادآور پوشش های کارخانه است.

 

در هر دو مورد هیچ شکایتی در مورد راحتی و تنظیم در صندلی راننده وجود ندارد. فرمان در رنو و VW در طول زاویه تمایل و ارتفاع قابل تنظیم است. همه چیز مدتهاست که در مورد دستگاه های VW شناخته شده است - ساخته شده با رنگ های آبی ، و کسانی که آنها را دوست دارند ، تقریباً مانند کسانی که نمی توانند آنها را تحمل کنند. دستگاه های رنو احتمالاً برای هر کسی - و روشنایی ، و دید و به ویژه شکل فلش دوست دارند. و همچنین دیجیتالی شدن و قلم.

 

لوسیون مارک رنو یک کارت کلیدی به اندازه کارت اعتباری است. با وارد کردن آن در شکاف و با فشار دادن شروع (Enter) ، می توانید مشاهده کنید که چگونه لیتر سوخت در روند حرکت ذوب می شود و کیلومتر به نزدیکترین آن کاهش می یابد. VW به چنین زندگی نرسید. به طور کلی ، رنو با سورتمه ها دوستانه تر است - فضای داخلی دنج تری دارد ، صندلی ها نرمتر هستند و سیستم تعلیق راحت تر است.

 

VW ها همچنین دارای تعلیق نسبتاً سفت و سخت هستند و در ترکیب با اطلاع رسانی خوب روی فرمان ، حتی یک راننده با جاه طلبی های ورزشی فرمان را برآورده می کند. اگر ماشین خالی شود ، با سرعت کم آن را به طرز چشمگیری تکان می دهد ، اما با بار و با سرعت بالا همه چیز به حالت عادی برمی گردد. نسبت راحتی و احساس دستگاه تقریباً کامل است. در گوشه و کنار ، رفتار VW نزدیک به خنثی است ، تخریب محور جلو فقط در زیر رانش آغاز می شود و بسیار خوب کنترل می شود.

 

ترمزها از اثربخشی آن راضی بودند ، اما یک پدال ظریف به اعتیاد نیاز دارد ، حتی یک کلیک نور توسط یک گاو قوی ایجاد می شود.

 

رفتن به رنو بدون بار خوشایند تر است ، همه بی نظمی ها تقریباً بدون توجه ، بدون همراهی صدا ، مورد توجه قرار نمی گیرند. اما شما باید این هزینه را بپردازید - در نوبت خودرو بسیار بیشتر از VW ضربه می زند ، برخی از عدم تلاش واکنشی روی فرمان (به ویژه در منطقه نزدیک به دام) ، البته ، اوضاع را بهبود نمی بخشد. علاوه بر این ، چرخش کافی به طور قابل توجهی بیان می شود.

 

ترمزها تقریباً عالی هستند. پدال با ترکیب بهینه سکته مغزی و تلاش است و ABS فقط در شرایطی مداخله می کند که لاستیک توانایی های خود را برای بستن سطح جاده کاملاً خسته کند ...

 

هر دو اتومبیل جهانی بالاترین نمونه هستند. آنها واقعاً می توانند بسیار گسترده مورد استفاده قرار گیرند - هم به عنوان کامیون های تجاری و هم به عنوان اتومبیل های مسافرتی برای هر روز. هر دوی آنها با بهره وری و قابلیت تنظیم مکان های خواب ، مالک را خوشحال می کنند. گفتن کدام یک از آنها بهتر است ، دشوار است که هر دو برخی از مضرات را داشته باشند - اما آنها بیش از حد همپوشانی دارند. بنابراین انتخاب یک موضوع طعم است: به عنوان مثال ، Passat سخت تر است - چه از نظر خارجی و چه در حال حرکت ، بنابراین بسیاری می توانند لاگونا را ترجیح دهند ، و برعکس. کسی عاشق سوسیس و آبجو و پنیر و شراب کسی است.
  

متن: الكساندر نادین ، \u200b\u200bیگور كارپونین
 
 

 

منبع: مجله موتور [شماره 8/2002]