تست درایو میتسوبیشی Outlander (Airtrek) 2003 - 2007 SUV

تازه وارد

سفر به اسپانیا در اواسط -آوریل وعده خورشید و گرما را داد. واقعیت معلوم شد که باران های کاملاً متفاوتی است و در آن زمان در مسکو زیر 20 سال بود. با این حال ، من به آنجا رفتم نه برای هوای خوب ، این مناسبت خوب تر بود. این جمله به شرح زیر است: میتسوبیشی جنگل خود را ساخت.


میتسوبیشی ، آخرین شرکت های خودروهای ژاپنی ، با داشتن تجربه جدی در ساخت همه درایوهای چرخ دار با شروع اسطوره ای افسانه ای و پایان دادن به خانواده فضایی ، SUV خاص خود را ایجاد کرد (پینین حساب نمی کند).


در سال 2001 ، مفهوم SUV ASX در ژنو نشان داده شد. اما همه چیز در آمریکا آغاز شد ، اما در آنجا ، در یک استودیوی طراحی ، یک الگوی مفهومی جدید برای میتسوبیشی متولد شد.


ASX که در واقع یک سال بعد یک ماشین قبل از تولید بود ، در آمریکا و ژاپن فروخته شد. و بعد از گذشت تقریباً شش ماه دیگر ، اوسلندر ظاهر شد و در اروپا نخست وزیر وی در بهار در ژنو برگزار شد.


Outlander ژاپنی خود موقعیتی به عنوان چیزی بین کلاس SUV1 (Toyota RAV4 ، Honda CR-V ، Nissan X-Trail) و Subaru Forester ، Alfa Romeo 156 Sportwagon ، Volvo V40). به نظر من ، Outlander Forester همکلاسی بی قید و شرط. این یک SUV کامل و حتی یک SUV نیست ، و در عین حال نسخه ای از چرخ های چرخدار Wagon Station (Audi Allroad ، Subaru Legacy Outback ، Volvo XC70) را بالا نمی برد.


Outlander باهوش تر از Forester است و به نظر می رسد پویاتر است. و با این حال ، طبق معمول ، مفهوم بسیار جالب تر و زنده تر از مدل سریال بعدی است. ASX عضلانی تر ، عصبانی تر ، جسورانه تر است. Outlander نرم تر ، سازش بیشتر در تلاش است تا همه را خوشحال کند. اگرچه ، البته ، نسبت ها و انگیزه های کلی حفظ می شود. و فردیت به دلیل اپتیک ، آینه های کروم و دستگیره درهای باز ، منقار درنده ، مصرف هوای بزرگ حاصل می شود. با این وجود ، من توجه زیادی را به خود جلب نکردم تا اینکه به Outlander در اسپانیا رفتم. او فریاد نمی زند ، زیرا در یک زمان لکسوس RX300 یا اخیراً نیسان مورانو. بله ، و چرا همان Pajero نسل گذشته از نظر طراحی بسیار سودمندتر است. این تصویر کمی توسط چرخ های اینچ که یکی به جای استاندارد 16 اصلاح می شود ، اصلاح می شود.


فضای داخلی تقریباً مسافر است ، بدون علائم خارج از کشور از اهرم های اضافی ، دکمه های قفل و غیره. واگن ایستگاه معمولی. فرود عمیق است ، اگرچه البته صندلی از نظر ارتفاع تنظیم می شود. پلاستیک به طور کلی جالب است. ویزورهای جداگانه در بالای سازها ، انحرافات تهویه مانند آلفا ، و درج بیضی در پانل ابزار ، جگوارها را به یاد می آورد ، دوباره ساعتی در مرکز. انتخاب مواد و رنگ ها در سالن شیفت میتسوبیزسکی سیاه و درج های خاکستری است. اما کیفیت هر دو ماده و مجامع در بالا قرار دارند. مانند ارگونومی. صندلی ها با پشتیبانی جانبی توسعه یافته نسبتاً سخت هستند. همه نهادهای حاکم در مکانهای منطقی. دستگاه ها بزرگ و آموزنده هستند ، همچنین یک پنجره کوچک از رایانه روی تخته وجود دارد. فرمان فقط از نظر ارتفاع تنظیم می شود ، که با این حال ، کاملاً کافی است.


فضای داخلی جادار است. در ردیف دوم ، حتی با وجود صندلی های جلو کاملاً به عقب ، مکان زیادی برای پاها وجود دارد. این امر همچنین در مورد مسافر مرکزی صدق می کند ، علی رغم همه چرخ های چرخ ، تونل کف کم است. هم از نظر عرض و هم در ارتفاع مکان نیز با حاشیه.


صندوق عقب یک مزخرف نیست ، یک ذخیره کامل از داخل می شود. این حجم تقریباً برابر با Forester 402 Liter و 1049 لیتر با صندلی های تاشو است. جیب ها و کشوهای بسیار زیادی وجود ندارد ، و آنهایی که کوچک هستند. اما قسمت پشتی مبل عقب در امتداد زاویه تمایل تنظیم می شود. و اگر با صندلی جلو تاشو شده باشد ، هنگام خوابیدن صندلی های عقب ، یک خواب (یا محموله) به طول 2400 میلی متر می گیرید ، نیازی به پرتاب بالش ندارید ، پشت آن در بالای آن قرار دارد.


ما ، روزنامه نگاران روسی ، به همه اصلاحات درایو برای آزمایش داده شدیم ، زیرا درایو چرخ جلو به کشور ما عرضه نمی شود. تمام اتومبیل ها با موتورهای بنزینی دو لیتری 136 اسب بخار و جعبه های مکانیکی. تمام نقره ، در پیکربندی ورزشی ، همانطور که توسط چرخ های بازیگران ، شیشه های رنگی و سقف مشهود است. درایو کامل چرخ ثابت است ، با لحظه های مساوی در محورها و با یک قفل دیفرانسیل الکترونیکی ، که بسته به لغزش ، گشتاور بین محورها را در 10 ٪ مجدداً توزیع می کند.


با سرعت بیکار ، موتور قابل مشاهده یا شنیده نشده است. مجموعه سرعت Frisky است ، با ضبط بعد از 4000 دور در دقیقه. تا زمانی که محدود کننده در منطقه 7000 دور در دقیقه ایجاد شود. تعویض واضح و بدون ابهام است. دنده اول تا 80 کیلومتر در ساعت ، دومین تا تقریباً 120 و سوم تا 150 مورد استفاده قرار نمی گیرد. حداکثر سرعت 180 کیلومتر در ساعت با یک حرکت کوچک بود. ماشین با اطمینان خط مستقیم را نگه داشت و از نظر راحتی در حرکت نزدیک به واگن ایستگاه معمول بود. قایقرانی بزرگ فقط با باد انگیزه ای قوی به خود یادآوری می کرد.


اولین مسیر آزمایش کاملاً بزرگراه بود. ما با سرعت نزدیک به حداکثر ، زیر یک پایین ریزش قدم زدیم ، اما تا عصر احساس خستگی نکردیم. به عنوان یک اتومبیل آسفالت بسیار خوب است. صدای موتور با حداکثر سرعت اعلام نمی شود ، سر و صدای جاده حل می شود. آیرودینامیک کاملاً شایسته CC \u003d 0.43 است ، فقط در آینه سوت های باد. حتی هنگام ترمز در کف با 140-150 کیلومتر در ساعت روی پوشش مرطوب Outlander از خط مستقیم منحرف نمی شود ، به همین دلیل به لطف ترمزهای دارای دیسک های 16 اینچی و ABS C EBD (توزیع ترمز الکترونیکی).


روز دوم ما دو بخش خارج از جاده را آماده کرد. برنامه ریزی شده بود که این یک جاده خاکی باشد. اما با خوشحالی از همه حاضران ، باران ها او را به یک کشور پراکنده تبدیل کردند. بنابراین ، حتی در بزرگراه Outlander ، او با اطمینان از او عبور می کرد. چند نفر فاقد گشتاور در پایین بودند ، بنابراین مجبور شدم از حدود 2000 دور در دقیقه حرکت کنم ، با کمی اشاره ای به لغزش. این خودرو غلبه کرد و بدون مشکل بسیار زیاد شد. با این حال ، ما هدف کاشت ماشین را تعیین نکردیم.


و یک درایو تمام چرخ ثابت هنوز خوب است. در مرطوب و لغزنده ، مانند یخ ، خاک رس Outlander اجازه داد بدون مشکل زیر 60 کیلومتر در ساعت حرکت کند. و در یک خاک خشک و به بیان ملایم ، نه یک جاده بسیار مسطح ، یک سیستم تعلیق کاملاً مستقل با خصوصیات تأیید شده و فرمان دقیق باعث می شود سرعت 110-120 کیلومتر در ساعت حفظ شود. Outlander و اینجا به خوبی راه را پشت سر گذاشتند. جای تعجب آور نیست که آنها هیچ سیستم پایداری هدف را بر او قرار نمی دهند. سیستم تعلیق سخت است ، اما با انرژی و قابل اعتماد و قابل اعتماد ، چه در آسفالت و چه در خارج از آن. درست است ، در هنگام فروپاشی ، مانند Carisma ، آن را ضربه زد ، اما نمایندگان این شرکت اطمینان دادند که این دیگر در مدل های سریال نیست.


بدون تعجب به دلیل بدست آوردن یک قاب تماشایی ، جلوی دوربین را در یک شمع پاتیکا با چرخ های کاملاً پیچ خورده برش می دهیم. من چنین شیوه حرکتی را افراطی یا غیر طبیعی نمی نامم ، اما تقویت کننده هیدرولیک نظر خود را در این باره داشت. پس از ده ها عکس از این دست ، او کاف را بیرون کشید. به طور معمول ، این طرح دریچه کاهش را فراهم می کند که فشار را در بالاترین موقعیت ممکن فرمان کاهش می دهد. به نظر می رسد در اینجا هیچ دریچه ای وجود ندارد ...


در یک توقف میانی ، ما ماشین را جایگزین کردیم ، بدون سؤال غیر ضروری ، ماشین باقیمانده جلوتر از حرکت ، جایگزین شد. هر کاری که انجام شود ، همه چیز بهتر ، من و شریک زندگی من تنها کسانی بودیم که موفق شدیم این گزینه را امتحان کنیم. بله ، در چرخ های جلو ، ماشین یخ زده شتاب می یابد. و بقیه تفاوت چندانی با خویشاوند چهار لگد او در آسفالت ندارد.


ما همچنین نسخه 2.4 لیتری را نیز با مکانیک چرخانده ایم. چنین Outlander به طور کلی مسلط تر است. و پویایی ادعاها و صدای موتور جدی تر است و تعلیق بدتر است. اما این چهار اسب بخار چهار نفره عاشق حرکت است که جهت گیری ماشین دستگاه را تأیید می کند. به هر حال ، فضای داخلی در اینجا پوست غنی تر ، درج چوب ، کنترل آب و هوا است. اما در روسیه و Outlander 2 لیتری در نسخه ورزشی آنها با همان گزینه ها تهیه می کنند.


من Outlander را دوست داشتم یک ماشین محکم ، بدون شکایت ، اما درست است. و میتسوبیشی برنامه های بزرگی برای او دارد. در سال 2004 ، نسخه ای با موتور 2 لیتری توربوشارژ با ظرفیت 200 اسب یک موتور تغییر شکل EVO VIII است. 2.4 لیتر در پاییز امسال پیش بینی می شود ، همراه با اتوماتیک فقط توسط این موتور مجهز خواهد شد.


در سال 2003 ، این شرکت قصد دارد 8 هزار اتومبیل در اروپا بفروشد و در مرحله بعد با استفاده از اصلاح 2.4 لیتری ، 12 هزار نفر. علاوه بر این ، سهم نسخه های توربوشارژ در کل فروش خارج از کشور باید 15 ٪ باشد.


در بازار روسیه ، رقبای اصلی میتسوبیشی Outlander را می توان Toyota Rav4 و Honda CR-V در نظر گرفت (ما هنوز در جنگل اسپییتر خیلی محبوب نیستیم). طبق محاسبات این شرکت ، در Outlander ، که طاقچه ای بین Pajero و Pinin را اشغال کرده است ، 15 ٪ از فروش میتسوبیشی خارج از جاده در روسیه وجود خواهد داشت.


در بازار ما میتسوبیشی Outlander از ماه مه در فروش است. قیمت اصلاح دو لیتر از 30،000 دلار تجاوز نخواهد کرد. و بسته تجهیزات اضافی در حال حاضر آماده است ، که بدون شک علاقه خود را به مدل گرم می کند ، که در حال حاضر قول داغ بودن می دهد.
 
سرگئی یاکوبوف
 

منبع: مجله موتور [ژوئن 2003]