تست درایو میتسوبیشی Pajero (مونتررو ، شوگان) LWB 2000 - 2003 SUV

سولاریس

از آن زمان ، پاهای بوش سرانجام کشاورزی خانگی را برای خود خرد کرد و رانندگان تراکتور فقط در سینما ماندند ، کلمه دیزل با بسیاری از لباس ها همراه است. و بیهوده
من در مورد تصریح اینکه تصویر مهندس هوشمند رودولف دیزل ، که در اواخر قرن نوزدهم اختراع کرده است ، می جنگم ، یک اصل جدید از عملکرد موتور احتراق داخلی در برابر چشمان شما نمی ایستد. به احتمال زیاد ، از خاطرات ، یک کلبه تابستانی ، یک راننده تراکتور برای ابد مست در یک ژاکت لحاف استیضاح اشباع بیرون می آید. یا یک کامیون دار ، با یک صبح یخبندان آبی زیر پماد خود با یک لامپ لحیم کاری در دستان خود لمس می کند. از بین این انجمن ها ، ایدیوسنکراژیای مداوم صاحبان خودروهای روسی به موتورهای دیزلی افزایش یافته است.
یک دوره کوتاه فیزیک. در حقیقت ، دیزل ، به ویژه مدرن ، در طراحی و ظاهر آن ، با بنزین معمول تفاوت ندارد. از همان گره ها و همان هندسه استفاده می کند. اما تمام جزئیات مربوط به بارهای موجود در این فرآیند تقویت می شود ، زیرا درجه فشرده سازی در موتورهای دیزلی دو تا سه برابر بیشتر از موتورهای بنزینی است.
این به دلیل یک طرح اساساً متفاوت برای تشکیل مخلوط سوخت و احتراق آن است. در بیشتر موتورهای بنزینی ، یک جفت بنزین برای اولین بار با هوا در سیستم ورودی (کاربراتور یا انژکتور) مخلوط می شود. این کوکتل وارد سیلندرها می شود ، جایی که توسط شاخه جرقه مشتعل می شود.
در موتور دیزل ، هوا وارد سیلندرها می شود. هنگامی که ، در فرآیند فشرده سازی ، تا دمای خود سوخت (حدود 800 درجه سانتیگراد) گرم می شود ، سپس سوخت از طریق نازل ها به سیلندر ، که منفجر می شود ، تأمین می شود و روند آن پیش رفته است. این طرح ابتدایی ساده ترین دیزل است.
اگزوز سبز یک موتور ابتدایی که روی سوخت دیزل کار می کند ، واقعاً شبیه یک کمپرسور برای کار جاده ای است که باعث احساس انزجار می شود. و هیچ کس چنین موتور را در یک دستگاه قابل توجه به ارزش چندین ده هزار دلار نصب نمی کند.
اما از زمان رودولف دیزل ، علم بیش از یک ترفند را می شناسد و بیشتر خودروسازان تقریباً تمام مدل های خود موتورهای دیزلی را نصب می کنند. علاوه بر این ، در اروپا یک رونق دیزل واقعی اکنون به دلیل این واقعیت که سوخت دیزل ارزان تر از بنزین اکتان بالا است ، مشاهده می شود و مقدار کمتری برای همان تعداد کیلومتر گذشت مورد نیاز است. از این رو اقتصاد بالای موتورها ، این اول است. ثانیا ، با وجود رنگ اگزوز-گاهی اوقات ابر دود سیاه از لوله خارج می شود-وقتی روی مخلوط ضعیف در دود سیاه کار می کند ، حاوی مونوکسید کربن بسیار کمتری است. به نظر می رسد که دیزل سازگار با محیط زیست است. و سرانجام ، مهمترین چیز - موتورهای دیزلی در محدوده های مختلف فرکانس چرخش میل لنگ گشتاور بالایی دارند. این ایده آل برای کار در شرایط دشوار جاده یا خارج از جاده است. بنابراین ، نصب آن روی جیپ ها جالب ترین است.
بر این اساس ، Autopilot تصمیم گرفت فقط سوار شود. علاوه بر این ، لزوماً در مورد SUV ها ، البته محبوب ترین در کشور ما. معتبر. به خوبی برای خوانندگان ما شناخته شده است و بنابراین نیازی به تکرار از ما در توضیحات راحتی سالن و تعداد زیادی از زنگ های خارج از جاده نیست. ما به چیز دیگری علاقه مند بودیم - پویایی و سر و صدا. همه مدل ها دیزل هستند.
زیر یک بزرگ ساکت. ما توجه ویژه ای به سطح سر و صدا در کابین داشتیم - این چهار اتومبیل مجهز به مدرن ترین موتورهای با تزریق سوخت مستقیم هستند که به آن تزریق مستقیم گفته می شود. از این رو ، به هر حال ، مخفف Di-D در Pajero و DI در گشت. تفاوت اصلی چنین موتورها و موتورهای دیزلی کلاسیک در طراحی محفظه احتراق است.
تزریق مستقیم بدان معنی است که سوخت مستقیماً به سیلندرهای موتور ، در یک فضای کوچک بالاتر از پیستون تأمین می شود و محفظه احتراق در بدنه پیستون تعبیه شده است. از این رو نام - بی درخواست. دیزل کلاسیک مجهز به یک محفظه گرداب جداگانه از احتراق مرتبط با سیلندر یک کانال باریک است. پرواز از طریق آن ، هوا به شدت پیچ خورده و به خوبی با سوخت مخلوط می شود. با این طرح ، سطح انفجار و سر و صدا بسیار کمتر از موتورهای تزریق مستقیم است. در واقع ، چنین موتورهای دیزلی بیشتر برای نصب روی اتومبیل استفاده می شد. به نظر می رسد که آنها به دنبال خوب نیستند ، اما تزریق مستقیم از نظر صرفه جویی در سوخت ، افزایش قدرت و کاهش سطح سمیت اگزوز پیشرفته تر است.
کنترل الکترونیکی مدرن پمپ های فشار بالا (پمپ های سوخت فشار بالا) ، که سوخت دیزل را در محفظه احتراق پمپ می کنند ، استفاده از یک سیستم ورودی/رهاسازی چند درجه ای و سایر فناوری های جدید امکان استفاده از تزریق مستقیم بر روی نسبتاً موتورهای جمع و جور هر شرکت به روش خاص خود به این امر رسید ، اما جوهر همان کنترل الکترونیکی میزان سوخت تزریق شده است و فشار را افزایش می دهد و این امر امکان دستیابی به اثر محفظه گرداب را فراهم می آورد. مهندسان لندرور حتی از پمپ های جداگانه روی نازل های هر سیلندر استفاده می کردند و پمپ سوخت را رها می کردند.
قدرت هر چهار موتور به دلیل استفاده از تقویت افزایش می یابد. بر خلاف موتورهای بنزینی ، تقریباً در هر فرکانس موتور کار می کند - اسپاتول توسط گازهای خرج شده چرخانده می شود و به یاد می آوریم که درجه فشرده سازی در موتور دیزل بسیار بیشتر است. و میتسوبیشی و نیسان بالاترین درجه حکاکی موتورها را دارند - توربوشارژر همچنین مجهز به رادیاتور خنک کننده هوای متوسط \u200b\u200b- Intercooler است.
برای همسایگی دوستانه. هر چهار اتومبیل در داخل ساکت هستند. البته آنها را نمی توان با نسخه های بنزین مقایسه کرد ، اما با روشن شدن رادیو ، صدای گهواره یک موتور دیزل عملاً گوش را قطع نمی کند. در حالت بیکار ، به خصوص روی یک موتور گرم ، حتی تا حدودی یادآور ناله های رحم یک سگ بزرگ و مهربان است.
سر و صدا فقط در صورت فراتر از 4 هزار چرخش ، به طور فعال به سالن نفوذ می کند. به عنوان یک قاعده ، این اتفاق در زمان مجموعه ای تیز از سرعت در آزادراه یا هنگامی که موتور در شدیدترین حالت کار می کند ، رخ می دهد. این زمانی است که یک دنده کم روشن است ، همه قفل ها ، و شما سعی می کنید از چاله های عمیق ، با عرض پوزش خارج شوید. در حالت اول ، شما می توانید رادیو را بلندتر کنید ، در حالت دوم - هیچ کس به این موضوع توجه نمی کند ، علاقه مند به روند جیپینگ است.
نظر ذهنی من رهبر عایق صوتی تویوتا لند کروزر است. مقام دوم توسط Nissan Patrol و Land Rover Discovery تقسیم شد. میتسوبیشی Pajero - در سوم افتخاری.
پویایی هر چهار اتومبیل در سطح مناسبی قرار داشت و میتسوبیشی پیجرو با اطمینان در وهله اول در این نامزدی فرار کرد. این تنها خودرویی است که فوراً به فشار دادن پدال گاز پاسخ می دهد - تقریباً مانند نسخه بنزین. شعار تبلیغاتی احساس می کند تفاوت در این مورد نامناسب است. حتی اگر داده های گذرنامه را در شتاب با صدها و حداکثر سرعت مقایسه کنید ، نسخه دیزل فقط برای چند ثانیه نسبت به بنزین پایین است.
تفاوت بین سه شرکت کننده دیگر در آزمون ما ناچیز بود. همه آنها خیلی سریع به حداکثر انقلاب ها ارتقا می یابند و به سرعت 60 کیلومتر در ساعت در شهر به دست می آیند ، فقط کمی عقب مانده از Pajero در بزرگراه. و همه آنها با ارتجاعی شگفت انگیز در افزایش چرخ دنده ها متمایز می شوند. غلبه بر اتومبیل های دیگر در بزرگراه فقط یک لذت است. هنگامی که دنده چهارم روشن شد ، می توان به سرعت 40-60 کیلومتر در ساعت کاهش یافت و سپس با اطمینان با سرعت به صد شتاب داد.
رفتار تویوتا و نیسان صریحاً ما را در تجهیزات مستقیم و پنجم خوشحال کردند. هنگام رانندگی با سرعت 110-120 کیلومتر در ساعت ، یک ذخیره سکته مغزی بسیار مناسب در زیر پدال گاز باقی می ماند. و این یک داستان نیست - با فشار شدید روی پدال ، جیپ ها فقط در چند ثانیه از 120 تا گذرنامه 170 کیلومتر در ساعت شتاب می گیرند.
ما عملاً نیازی به ارزیابی جذابیت جیپ های دیزل در جاده خارج از جاده - به دلایل مختلف نداشتیم. در مرحله اول ، سه از چهار اتومبیل برای چنین موردی در یک لاستیک نامناسب قرار گرفتند. ثانیا ، کار ایستاد. این بار ما می خواستیم ویژگی های عملیاتی موتورهای دیزلی را در یک وضعیت عادی و نه در یک وضعیت جنگی ارزیابی کنیم. و ما با یک جیپ به نوعی بار دیگر سر و کار خواهیم داشت و قطعاً برای مقایسه با ما یک همتای بنزین خواهیم گرفت. لاستیک خاموش.
این بار ما به خودمان اجازه دادیم که بی سر و صدا روی برفی برفی برویم. اما برای یک دیزل ، این یک تست نیست بلکه یک بازی کودکان است. ما همه درایو چرخ را به هم وصل می کنیم ، دوم را پایین و رو به جلو قرار می دهیم - پدال گاز قابل لمس نیست. دیزل در زیر یک بزرگ ساکت ، به تنهایی خزنده می شود. در بنزین تکرار کنید.
من فریبنده هستم - این منهای است. استدلال اصلی مخالفان موتور دیزل علی رغم سیستم پیش گرم شدن ، که همه ماشین های مدرن به آن مجهز هستند ، راه اندازی آن در هوای سرد دشوار است. شمع های رشته ای در محفظه های احتراق وارد می شوند ، که پس از روشن کردن احتراق تا 800 - 900 درجه سانتیگراد گرم می شوند و پس از آن موتور آماده راه اندازی است. منبع تغذیه پس از آن به طور خودکار حذف می شود. در تابستان ، لامپ کنترل گرمایش پس از 3-5 ثانیه از بین می رود ، در زمستان این روند می تواند کل این 20 را انجام دهد. ما در روز مسابقه آزمایشی در منطقه گراند ولگا با این صبح زود برخورد کردیم. در طول شب ، درجه حرارت به -21 درجه سانتیگراد کاهش یافت ، اگرچه در شب در خیابان مرطوب و کثیف بود. اما همه اتومبیل ها جدید هستند و بنابراین بدون مشکل شروع می شوند.
HA ، یک طرفدار سرسخت موتورهای بنزین می گویند ، موارد جدید بهتر می شوند. بیایید ببینیم موتور قدیمی چگونه رفتار خواهد کرد. بله ، و شمع باتری فقط در چند هفته یخبندان پایدار می تواند بخورد.
ما متقاعد شدیم که چنین شک و تردید در رابطه با دیزل مدرن کاربردی نیست. در مرحله اول ، هر چهار جیپ دارای دو باتری هستند که باعث افزایش قابلیت اطمینان کل سیستم می شود. آنها از طریق یک رله ویژه متصل می شوند و به نوبه خود به نوبه خود کار می کنند ، همانطور که شارژ می شوند. به هر حال ، هیچ کس ضمانت مادام العمر باتری را در موتورهای بنزینی نمی دهد. خوب ، حداکثر دو سال.
علاوه بر این ، تولید کنندگان یک عامل آزار دهنده دیگر را در نظر گرفتند که زندگی رانندگان تراکتور روسی را تحت الشعاع قرار می دهد - کیفیت پایین سوخت دیزل. با توجه به افزایش محتوای پارافین در یخبندان شدید ، سوخت سوخت ، بزرگراه سوخت و غرفه های دیزل را گرفتار می کند ، پس از شروع یک یا دو دقیقه کار می کند. یک کامیون دار با لامپ لحیم کاری در موقعیت یک مرد از زیر به حافظه می آید. اما من و شما در ماز نیستیم - در گشت نیسان ، میتسوبیشی پیجرو و تویوتا لند کروزر ، یک کلید برای روشن کردن سیستم هشدار دهنده کل خط سوخت وجود داشت. در لندرور ، چنین سیستمی به ترتیب تنظیم می شود. در تلاش برای بقا در شرایط سخت ، سیستم می تواند نقش تعیین کننده ای ایفا کند - خدا را شکر ، ما نیازی به استفاده از آن نداشتیم.
اما ارزان به علاوه است. با بازگشت به ویراستار ، صد گرم از یخبندان ریختیم و ماشین حساب را گرفتیم. هزینه سوخت دیزل خانگی در مسکو به طور متوسط \u200b\u200b7.3 روبل است. صاحبان نسخه های بنزین ترجیح می دهند 95 (9 روبل 30 کوپک) را سوخت گیری کنند ، اگرچه همه جیپ ها به خوبی می توانند در 92 سوار شوند. متوسط \u200b\u200bمصرف سوخت دیزل در هر 100 کیلومتر در شهر 12 لیتر است ، بنزین بسته به مدل (به طور متوسط \u200b\u200b- 20 لیتر) بین 17 تا 23 لیتر نوسان می کند. با توجه به تقریبی ترین تخمین ها ، پس انداز 8 لیتر یا حدود 100 روبل در هر صد کیلومتر گذشت. میانگین مسافت پیموده شده ماهانه 1500 کیلومتر است - صرفه جویی در 1.5 هزار روبل. در سال - 18 هزار تا حداقل. برای شخصی که از 30 سال آماده است حداکثر 50 هزار نفر در هر اتومبیل ، اینها تعداد زیادی نیستند ، اما هنوز هم خوب هستند.
و در اینجا یک نکته بسیار مهم دیگر وجود دارد. هرچه دورتر از مسکو در امتداد Dmitrovskoye Shosse به سمت ولگا دور شدیم ، کمتر اوقات با یک پمپ بنزین ملاقات می کردیم. و در خود ایستگاه ها ، علائم AI-95 به طور فزاینده ای با علائم دیزل جایگزین می شدند. Outback هنوز بر اساس نیازهای رانندگان تراکتور و کامیون داران زندگی می کند. اوضاع مانند ده سال پیش بسیار مهم نیست ، اما سوخت گیری بر روی موتور دیزل بسیار آسان تر است. و حتی 7.20 نیست ، اما بسیار ارزان تر است. Pollitra هنوز یک پرداخت جهانی در کشور ما است.
خوب ، برای دیزل!

متن نیکولای کاچورین ، عکس دیمیتری آزاروف

 

منبع: "Autopilot"